نمایشگاه›ناصر عصار

 روزهای تعطیل گالری: شنبه ها

عصار نگاهش را از فرمالیسم نقاشی مدرن دهه ی پنجاه پاریس به سمت شرق دور چرخاند. 

کاری که بسیاری از همدوره هایش هم دنبال کردند. در ایران ، هم زمان با او، سهراب سپهری هم این

نگاه را بر گزید ؛ گیرم سپهری محلی تر ماند ، اما آبشخور هر دو یکی بود: مکالمه ی میان رنگ های 

رقیق وغلیظ ، تقلیل یافتن رنگ آمیزی به یکی دو رنگ ، تماشای طبیعت سحر آمیز ، و شگفت زده ی مهارت

ونرمی پر پیچ و تاب قلم موی استادان چینی ماندن. هیچکدامشان امابه تماشا وتحسین طبیعت اکتفا

نکردند : سپهری به سیب ها وچهار گوش ها و دایره ها هم نگاه کرد ، عصار هم صد ها بار صورت

همسرش را با خطوط  پیچاپیچ و شتابنده کار کرد، اما بهت تغزلی شده ی هردو همچنان در تداوم 

دست افشاندن آن مشتاق دامن از کف داده ی گلستان سعدی بود. درختان انبوه عصاربر پس زمینه های

در پایین کمرنگ شونده ی خوشرنگ و ملایم می نشینند و وقت هایی که بهانه ی درختان راکنار می گذارد ،

فقط چند خط نرم ورهارا - به شیوه ی خوشنویسی سهل نمای چینی - برسطح صفحه می دواند. 

عصار موفق میشود بی هیچ ادایی دو جهان شرقی وغربی را در هم بیامیزد و با روانی خارق العاده ای،

نگاه صوفیانه ی مشرقی اش را با ذات خالص وبرهنه شده ی نقاشی تجریدی غربی ادغام کند.  

نقاشی های بسیار خوشرنگ وخوش ساخت عصار، در هر قطعی که باشند ، پنجره هایی اند رو به

منظره های مه آلود وهم آلود  آرام و مستقر ، اما نه ؛ پنجره هایی اند به سو وبه درون روحی پالایش یافته که 

میتواند بر فراز و ماورای خشم و حرص و اضطراب دورانی چقر و پیچیده  بلغزد و جاری شود و پرواز کند. 

همین قدر است واما بسیار بیش از این قدر است. بسیار بیشتر. 

آیدین آغداشلو

منبع: سایت گالری‌اینفو