نمایشگاه›نظام‌آباد

 روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه‌ها

افتتاحیه: جمعه ۲۰ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶ الی ۲۰ 

چرخه بی پایان مبارزه
نگاهی به نمایشگاه آنا ذرشین نگارخانه زمان هنر
گروه هنربانی آوام- مریم روشنفکر

زندگی روزمره ما سرشار از جدال برای رسیدن است. رسیدن به مکانها، زمانها و آرزوها. میدانی که در آن برنده و بازنده وجود ندارند و شرکت کنندگان، جملگی مانند یک تن منسجم رو به سوی افقی نا معلوم دارند.
آنا ذرشین در مجموعه تازه اش کشتی گیرانی را به تصویر کشیده که در میانه جدالی ابدی و ازلی گرفتار مانده اند و زندگی در پیرامونشان با سرعتی سرسام آور در حال عبور است. در علم فیزیک تغییر مکان جسم در ارتباط با «زمان» را «حرکت» میگویند. و حرکت چهارچوب زیستی ما در کره زمین است. مفهوم «سرعت» نیز در همین تعریف بر میزان جابهجایی متحرک در زمان اتالق میشود. ذرشین نیزسه مفهوم «زمان»، «حرکت» و «سرعت» را با برهم نمایی دو جهان ساکن و متحرک نشان دادهاست.
او از مفهوم چرخش و تکرار به سمت حرکت رفته است. چرخشی که در آثار پیشین او در ترکیب بندی و عناصر سمبلیکی مانند چرخ و جنین دیده شده و در این مجموعه به تناقض میان حرکت و سکون رسیده است. وجود کشتی گیران منجمد شده که به هم درآویخته اند در پیش زمینه و جهان آشفته و مغلق پس زمینه، که مملو از عناصری روزمره مانند مترو، خیابان، تونل، ترافیک و غیره است. عناصر پس زمینه در آثار ذرشین دارای مرزهای مشخص نیستند و مانند یک سرگیجه بصری در هم ادغام شده اند و مرزی ندارند، گویی جهان مانند فیلمی که تند شده باشد در حال گذر است در حالی که دو کشتی گیر به مثابه نمادی برای من و شما در حالت ایستا قرار گرفته اند، ایستاده در میانه نبردی بی زمان بدون شکست یا پیروزی، معلق در میانه.
زندگی شهری در حالی در آثار ذرشین حضور پیدا میکند که دو عنصر مشخص در فرم آن یادآور اخبار تلویزیونی و به طور کلی تصاویر خبری هستند. اولی قطعه قطعه بودن و دومی زاویه دید عکاسانه - یا بهتر بگوییم از ورای لنز- آن است. مانند زوایای دید از پایین، زاویه دید باز) لنز واید (عمق میدان وضوح متغیر و غیره. تصاویر ذرشین نیز در همان سبک و سیاق اخبار، بی مهابا در پس زمینه ریخته شده اند و از گوشه و کنار تابلو مانند جرقه هایی بیرون میزنند و زود خاموش میشوند.
ذرشین حتی در نحوه رنگ گذاری نیز این قطعه قطعه بودن را وارد کرده و با انواع مختلفی از پرداخت نقاشانه، تابلوهای خود را به فرجام میرساند. در جایی به ساخت و ساز روی میآورد و در جایی رنگها را ریخته و سپس رهایشان میکند. استفاده از کارماده آکریلیک نیز او را در تحرک میان رنگهای جسمی و روحی یاری کرده است. او همچنین با حذف کردن و مخدوش کردن خط افق آثار را در خود بسته و محصور نگه میدارد و این امر سرعت و حرکت را در کار او تشدید میکند. شاید بتوان گفت آنا ذرشین نقاشی است با دستی قوی در فن و ذهنی پر از سوال است، اما اولین نمایشگاه انفرادی او که در گالری زمان هنر برپا خواهد شد به ما میگوید که ذرشین در عین حال هنوز در پرورش معانی انتقادی که در ذهن دارد نیازمند کوشش بیشتری است. او نیاز دارد قطعات تیز و برنده گشتاور زندگی شهری و سرعت بیامان زیستن را همانند برخی از آثار گذشته خود از سطح به عمق بیاورد و برای بازی ذهن مخاطب فضای بیشتری ایجاد کند، جایی برای کشف مانند فضای خالی میان کلمات یک شعر. ذرشین توان تکنیکی خود را در ابعاد میانه و بزرگ) از یک تا ۳ متر (به اثبات رسانده ولی برای بازتر کردن فضای آثارش نیازمند همان ایهامی است که در مجموعه‌های پیشین در جهت ایجاد شاعرانگی حضور پیدا میکرد و اینجا ابزار خوبی خواهند بود برای بیانگری و انتقاد. به عبارتی تکرار، سرعت و حرکت به سمت هیچ کجا، که در چرخه زمان مستهلک میشود مضمون آثار اوست، اما تکرار در استفاده از کادر عمودی و الگوی دو مرد در حال کشتی گرفتن شاعرانگی شخصی او را کمرنگ کرده و بین هنرمند و اثرش فاصله انداخته است.