در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایشگاه ساکن‌ها
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:28:12
۰۶ تا ۲۷ مهر ۱۳۹۷
۱۱:۰۰ تا ۲۰:۰۰

روزهای تعطیل گالری: شنبه‌ها

 افتتاحیه: جمعه ۶ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶ الی ۲۱

مدیا: نقاشی

گالری آنلاین: نمایشگاه نقاشی الهه حیدری با نام "ساکن" در گالری اثر برپاست. در این نمایشگاه ۸ تابلوی رنگ روغن روی بوم به نمایش درآمده است. حیدری درباره شکل‌گیری کاراکترهای آثار خود گفت: از وقتی کار خود را شروع کردم و از نخستین نمایشگاه آثارم در سال ۷۴ همین فیگورها در تابلوهایم حضور داشتند. تم اصلی آثارم همان چیزی بود که الان هم در تابلوها دیده می‌شود، با این تفاوت که آن زمان آثارم سیاه و سفید بودند.حیدری ادامه داد: پس از آن به مدت ۶ سال در زمینه پرتره کار کردم و دو نمایشگاه از این آثار برگزار کردم. کم‌کم رنگ به آثارم وارد شد و همین طیف رنگ‌های آبی، بنفش و قهوه‌ای به وجود آمد. پس از آن دوباره فیگورها به آثارم بازگشتند و روی صندلی‌ها نشستند.حیدری افزود: در مجموعه بعدی آدم‌ها را حذف کردم و فقط میز و صندلی‌ها را نقاشی کردم. اما با وجود این که انسان در کادرها حضور نداشت، وجود او کاملا ملموس بود و این به دلیل حسی بود که در فضا وجود داشت.او با اشاره به بازگشت دوباره فیگورها به آثارش گفت: در مجموعه بعدی من باز هم فیگورها حضور داشتند؛ اما این بار آدم‌هایی را می‌دیدیم که سر آنها از کادر بیرون رفته و دیده نمی‌شد. من به کم کردن و حذف کردن علاقه دارم و همه چیز را در آثارم ساده می‌کنم. حتی در آثار طراحی من این حذفیات بیشتر وجود دارد. در این آثار ارتباط میان حرکت آدم‌ها و ارتباط‌شان با اجسام اطراف برایم اهمیت زیادی دارد. با این وجود آدم‌ها برای مخاطب کاملا ملموس هستند و حس آنها قابل درک است.او درباره رنگ‌های آثار خود گفت: استفاده از رنگ هم به موضوع بستگی دارد و هم اینکه جذابیت تعداد محدود رنگ و آن همه رنگی که می‌توان از این تعداد اندک به وجود آورد، برایم مانند کشف کردن و پیدا کردن است. این محدودیت دست من را نبسته و انتخاب خودم است که با تعداد کمی رنگ کار کنم.حیدری ادامه داد: مجموعه فعلی من در ادامه همان کارهای قبلی است. با وجود اینکه سال‌هاست در همین فضا و با همین فرم‌ها کار می‌کنم اما این شیوه کار کردن اصلا برایم تکراری نشده است. حتی در این مجموعه جدید توانستم از خود کارها چیزهای جدیدی در زمینه فرم، رنگ و... یاد بگیرم.

نمایشگاه پیشین: حوالی اجسام

دسته‌بندی
نقاشی

مکان

خیابان کریمخان زند، خیابان ایرانشهر، کوی برفروشان، شماره۱۶
تلفن:  ۸۸۳۲۶۶۸۹

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها می آیم
و این جهان به لانه ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا می بوسند
در ذهن خود طناب دار ترا می بافند..
(فروغ)

نقاشی های مجموعه ساکن ها، در ادامه سیر زیبایی شناختی آثار الهه حیدری در امر" حذف کردن" بخشی از چیزهایی است که نقاشی می کند. ... دیدن ادامه ›› همه سر و صورت های فیگورها در نقاشی های نمایشگاه قبلی او، حوالی اجسام،حذف شده بود و تمامی سخن ها و تاویل هایی که احتمالا می شد از خطوط چهره و نگاه چشم ها روی بوم دریافت کرد به تفسیر حالتهای تن و دست ها و پاهای زن(سوژه) تنها در لابه لای فضاهای خالی اجسامی مانندمیز، صندلی، کاناپه و..سپرده شده بودند.
در نقاشی های مجموعه ساکن ها، سر و صورت در فیگورها وجود دارد اما لب و دهان از چهره ها حذف شده است.لیکن در این نقاشی ها نیز سوژه ها متکی بر قدرت موثر تنهایی تلخ و عمیق و در عین حال گشایش گر و حتی نجات دهنده به نظر می رسد، چرا که بیشتر این زن ها در تنهایی خواسته یا ناخواسته خود در حالتی می نمایندکه گویی خویشتن خویش را بازیافته اند یا در آستانه فهمی از جهانی هستند (و احتمالا قصد ترک آن) که ساکنین آن همچنان که ترا می بوسند، در ذهن خود طناب دار ترا می بافند....از این رو آیا آنها واقعا به دهانی برای گفتگو با چنین خیانتکارانی نیاز دارند؟ آیا این چنین از ریخت افتادگی مسکوتی به جبران چنان خیانتی از اصوات می ارزد؟
به نظر می آید بیشترسوژه های نقاشی های مجموعه ساکن ها، ساکن خویش شده اند یا قصد اقامت در جهان سرشار درون شان را دارند. اگرچه برخی هنوز رمیده، غمناک و در رخوت انتظار به سر می برند اما این انتظار با بی تابی و خواهش های مکررخود-ویرانگر همراه نیست.
سوژه ها عمدتا در راه کشف دریای درون برکرانه های وجودی شان در آرامشی غمگینانه حاضرند یا به درونشان رهسپار... ممکن است هنوز نگاه برخی از آنها در چشمخانه پرتردید باشد اما گویی دیگر راه خوشبختی را درمسیر بازگشت کسی که رفته یا خاطره ای موهوم آن دیگری نمی یابند. آنها دیگر به گفتگو با جهانی که به رویشان لبخند میزند اما در ذهنش طناب دارشان را می بافد، تن در نمی دهند. این درون گرایی ایجابی در تباین با لایه رویی برخی از نقاشی ها به نظر میرسد که ممکن است انفعال و رخوتناکی برخی فیگورها را در شیوه بروز هستی شان نمایش دهد. فیگورها دهانی ندارند شاید کمی افسرده به نظر بیایند اما با آرامشی خودآگاه اشتیاقی به حرف زدن در آنها پیدا نیست. آنها در سرشاری صداهای درونی به سر می برند یا به امید فراموش کردن یا حذف صدای پاهای مردمان فریبکار گشوده و ساکن منتظر می مانند.
ادراک شگرف و عمیق دریافتی از جهان محذوف سوژه های نقاشی های الهه حیدری، چه بسا حصارهای جنسیتی فیگورهای زنانه را می گسلد و مرزهای جسمانیت زنانه را به انسانیت می گسترد و هر انسانی فارغ از زیست شناختی از این به وقوع پیوستن و یگانگی با جهان درون سیراب و امیدوار خواهد شد چراکه سرنوشت بیرونی همه آدم ها مملو از شکستها، جاماندگی ها ،ممنوعیت ها،دریغ ها و..... است . خواست اقامت و ساکن شدن در اقلیم درون همراه است با سرشاری و رهاشدگی و جدایی از حرمان تنهایی...
دلپذیری غمگینانه و امیدواری بر نقاشی ها موج می زند. رنگهای سرد و عمیق مثل خاکستری های روشن، صورتی های چرک تاب,بنفش های کم نور و‌ یا سبزها و قرمز کدر و...نوری که به طور مستقیم اما دیریاب بر این سکون و سکوت عمیق و فضاهای خالی هویدا است. حذفها و منع ها وسیله ای میشود برای بازیابی قدرت درون و اتکا به خویشتن خویش که در همزیستی با اشیا تراشیده حریم شخصی به آرامشی با وقار و بی نیازی شکوهمندی بشارت داده می شوند.