انسان در ساختار ساره مصباحی، تابستان 1394
زندگی غرق می شود و این آغازی است برای فراموشی حقیقت وجود خویش در جهان.
گویی انسان ها بدن هایی رام شده اند که هر روز برای نبردی تازه فراخوانده
می شوند. واقعیت این آدم ها بیش از آن چیزی است که به چشم دیده می شود،
آنها در حالتی از مسخ شدگی گرفتارند و در پی هویت گمشده ی خود سرگردان. آری
انسان امروزی، انسان آشنای دیروز نیست بلکه برای یافتن اصل و جوهره ی
وجودی آن باید در پی جستجویی تازه بود.