نگاهی به عکس های " بیچاره مکبث" علی حدادی اصل
نمایشگاهی برای همه فصل ها
دنیای امروز دیگر مانند گذشته دنیای بودن ها و نبودن ها نیست بلکه دنیای تامی از شدن هاست . در این دنیا هر اتفاقی ممکن است روی دهد و عرصه ای را برای جولان دادن باز کند به ویژه اینکه به سلاح پیشرفته ای به نام دنیای مجازی مسلح است.
دنیای مجازی جاییست که خط بطلانی بر ناکامی انسان می کشد و او را از فراموشی ابدی نجات می دهد و به آیندگان می گوید اینجا مردمی بودند که اینگونه و آنگونه می زیستند.
نمایشگاه مجازی «5 سال عکاسی تیاتر به روایت علی حدادی اصل» بهانه ای شد تا سطرهای در این باره نوشته شود .
روایت زیبا است و بیانگر آمیختگی چند هنرو فن از جمله ، تیاتر ، طراحی ، طراحی لباس ، دکور و نورپردازی که از دریچه دوربین هنر مند عکاسی که در کنار تماشاگران هنری دیگر خلق کرد و به ثبت رساند .
ایده اجرای این نمایشگاه مجازی ابتکار تا ابد تازه ای است که می تواند کاربران روزمره فضا های مجازی را اندکی به تامل وادارد و به دالان های خود بکشاند تا روایت مصوری را از هنر نمایش و عکاسی پشت سیستم های خود ببینند و از آن لذت ببرند.
حدادی اصل توانسته با این ابتکار تا حدود زیادی کاربرانی را که تمایل چندانی به سپری کردن اوقات خود در گالری ها را ندارند به گالری مجازی خود بکشاند و مدعی شود دست به یک کار فرهنگی مهمی زده است و حالا هم همه کسانی که این نمایشگاه را دیده اند می توانند بگویند که ماهم برای دیدن یک نمایشگاه عکس وقت گذاشته ایم.
سوای این نظر آنچه درخصوص این نمایشگاه اهمیت دارد این است که این هنر مند عکاس توانسته با اجرای این نمایشگاه پا از مرزهای ملی فراتر بگذارد و هنرش را به دنیا معرفی کند زیرا او به این نتیجه رسیده که سفر در دنیای مجازی نیازی به روادید و ویزا ندارد و برای انجام این کار هم لازم نیست برای کسب مجوز برپایی نمایشگاهش از پله های ادارات مربوط بالا برود.
حدادی با اجرای این نمایشگاه لااقل توانست از مجیزگویی های رایج در گالری ها و دسته گل دادن ها و دسته گل گرفتن ها جان در ببرد و تماشاگران واقعی اش را در جهان مجازی پیدا کند. به عنوان مثال اگر این نمایشگاه در یکی از بهترین گالری های تهران برپا می شد چه اتفاقی برای این هنرمند و آثارش روی می داد؟ بی شک جواب روشن است همان اتفاقی که برای دیگران می افتد. سالانه چند نفر ممکن است از گالری ها بازدید کنند ؟ بی شک کمتر از تعداد کسانی است که در سال کتاب می خرند و یا به تماشای نمایش و فیلم به سالن های نمایش و سینما می روند.
این نمایشگاه این فرصت را به همه انسان ها می دهد تا ببینند در تهران هم اتفاقات مهمی می افتد که ارزش چند بار دیدن را دارد و پنجره ای است که رو به صبح باز شده.
البته آنچه تا به حال گفته شد ارزش ها و ظرفیت های این نمایشگاه است نه ارزش های کمی و کیفی آثار. سوای همه اینها عکس های حدادی اصل حقیقتا کارهای قابل توجه و در خوری هستند که به مخاطب معرفی و نشان داده می شوند.
در این عکس ها اینگونه به مخاطب القا می شود که عکاس سعی کرده همه چیز را از پشت یک حایل شفاف و زلال ببیند و سپس به خلق اثر دست بزند. به زبانی ساده تر انگار حدادی اصل از پشت شیشه این عکس ها را گرفته تا فاصله نگاهش را به عنوان یک هنرمند تا عکاس مستند نشان دهد.
بی شک این دست از ارزش های هنری است که موجب شده تا از او و آثارش برای برپایی نمایشگاه به آمریکا و لهستان دعوت به عمل آید. بنا به گفته این هنرمند یکی از کسانی که عکسهای این نمایشگاه را انتخاب کرده امیلیا بتلیوسکا اهل کشور لهستان و سرپرست گروه تیاتر عروسکی این کشور است که علاوه بر گزینش آثار نمایشگاه برای برپایی آن قول حمایت از حدادی اصل را داده است.همچنین قرار است خانم بتلیوسکا پس از ارایه آثار این نمایشگاه در کشورش، مقدمات برگزاری نمایشگاه غیرمجازی عکسهای نمایش «بیچاره مکبث» را در ورشوی لهستان فراهم کند تا برای سال آینده این نمایشگاه را برپا شود.
به گفته حدادیاصل، «علی فرشید» سرپرست گروه تیاتر نمایش لسآنجلس آمریکا دیگر کارشناسی است که عکسهای نمایشگاه مجازی «بیچاره مکبث» را انتخاب کرده و از آنجا که مدتها ست برای معرفی هنر تیاتر ایران به آمریکاییان تلاش میکند، قرار است آثار این نمایشگاه مجازی را در سایت تیاتری پرببننده لسآنجلس هم به نمایش بگذارد.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید