روزهای تعطیل گالری: ندارد
هادی هزاوهای در گسترهای متنوع از تجربهها حرکت میکند؛ بارها دست به آزمونهای ناب میزند و سپس آنها را رها میکند؛ رفتاری که از روح بیقرار او در هنر و بیثباتیِ زیست شخصیاش حکایت دارد.
در نمایشگاه حاضر، او آثاری ارائه کرده که جهان ذهنیاش را با تکیه بر وجوه هندسی و ژئومتریک، اما در بستری نامنظم، به تصویر میکشد. هزاوهای هنر ایرانی را مبتنی بر محاسبات ریاضی، نظم درونی و اشکال دقیق میداند که در پیوند با مفاهیم هستی معنا میگیرند. از همین رو در هر یک از این نقاشیها نظم هایی خاص او و لایههایی رازآلود و پنهان حضور دارد؛ همان ویژگیای که در شخصیت خود هنرمند نیز دیده میشود.
در گروهی دیگر از آثار، هزاوهای با ارجاع به ادبیات و شعر فارسی تجربهای تازه میآفریند. انتخاب شاعر و مضمون شعرها، با جهانبینی و شیوه زیست او همنواست. دستنوشتههایی که در حاشیه و متن تابلوها میآید، در کنار ضربهگذاریهای محکم و کوبنده، نوعی زیباییشناسی برآمده از سنت و هویت ایرانی را زنده میکند، بیآنکه بر «معاصر بودن» تظاهر یا اصراری داشته باشد.
او در دل این بیان تصویری، همچنان دلبستهی گذشته و سنتی است که خود را وامدار آن میداند. رنگها در بیشتر آثارش از سالها زیستن در کویر سرچشمه میگیرند. هزاوهای زندگی را آسان و روان میبیند و با خوشخیالی از کنار سختیها میگذرد؛ این رهایی و آسودگی را میتوان بهخوبی در آثارش نیز سراغ گرفت.
محمودرضا بهمن پور