نمایش›قبرستان حاشیه شهر

تحلیل و بررسی نمایش: قبرستان حاشیه شهر (موش)
.
نمایش قبرستان حاشیه شهر، حرکتی پیشرو و لازم است در تئاتر فکسنی حال حاضر ایران، اما خالی از اشکال هم نیست. به قول مازیار اسلامی چه نیازی است که در آثار هنری با نمادپردازی و در لفافه، مسائل سیاسی را مطرح کرد؟ در حالی که مردم در ماهواره، دنیای مجازی و حتی در خود اجتماع شاهد و ناظر هستند که مسائل سیاسی و اجتماعی چگونه پیش می‌رود. چه نیازی است به تکرار این موضوعات در فضای هنری است؟ اما از تکه پرانی های سیاسی کار که بگذریم، به پیام و هشداری که نمایش سعی دارد به مخاطب خود ارائه دهد می‌رسیم. نمایش در واقع پیشگویی و پیشبینی است از آینده‌ ی ایران و شاید اکثریت جوامع امروزی. موشی آزمایشگاهی که در تمام طول نمایش صحبت از اوست، اعتقاد دارد که موش های آزمایشگاهی همه تلف می‌شوند. شاید این نگاهی است به جوامع سرمایه داری امروزی و موش همان "مردم" است. شاید به همین دلیل بر خلاف متن اصلی نمایشنامه، یک موش دیگر هم به داستان اضافه شده، نشانگر این که هر کسی می‌تواند موش باشد، و شاید حتی نشانگر این که ما همه موشیم. پایان نمایش اما خالی از امید و امیدواری است. موش می‌میرد و با مرگش به ما می‌گوید که راه گریزی نیست، ما همه در این کثافت غرق شده ایم و اگر هم کسی برخیزد، محکوم به مرگ است... قبرستان حاشیه شهر، طراحی صحنه آنچنانی و یا جلوه های بصری چشمگیری ندارد و کاملا بر پایه ی بازی بازیگرانش استوار است. نمایشی کاملا دیالوگ محور. در چنین فضایی بازیگران باید یی نقص باشند، که اکثرا هم بودند اما بیان و تکلم ضعیف دو بازیگر به شدت از کیفیت کار ... دیدن ادامه ›› کاسته بود. اگر بخواهم بازیگران را به ترتیب کیفیت بازیشان رتبه بندی کنم لیست زیر را ارائه خواهم داد:
بهترین بازیگران مرد به ترتیب: رسام فردوسی، محمدحسین خادمی، مهران یاراحمدی، ابوذر فرهادی، علی خوارزمی و کامیاب زکی.
بهترین بازیگران زن به ترتیب: رومینا امیرخانی، نسا بامداد و مریم محمدی.
در کل نمایش قبرستان حاشیه شهر حرکتی خوب و به اعتقاد من صحیح برای تئاتر کنونی ایران است و شما را به تماشای این نمایش دعوت می‌کنم، نمایشی که می‌توان از آن برداشت های بسیار متفاوتی داشت و تحلیل و بررسی من هم تنها یکی از این برداشت ها به عنوان یک تماشاگر بود.
.
نیما اسفندیاری