نمایش›قرار ملاقات با آقای فرهادی

به گفته خود سجاد رضایی بخش قابل تاملی از نمایش به نوعی تجربه زیسته خود اوست و به گمانم بسیار در صحنه پرتلاش بود و به غیر از یک و یا دو تپق، سعی کرد اجرای روانی ( استنداپ گونه) داشته باشد، اما متن را دوست نداشتم و برای درگیر کردن مخاطب مقداری خام بود، بخش انتهایی کار و قضیه واتساپ، گویی به گونه‌ای نامناسب به کار پیوست شده بود و جایش آنجا نبود، مواقعی که از پرده پروجکشن استفاده نمی‌شد و آن پشت تصاویر دسکتاپ دیده می‌شد حالت بسیار مصنوعی و تجربی-تمرینی به کار می‌داد، سجاد عزیز از تلاشت برای صحنه و پشت صحنه گفتی و این قابل احترام است ولی با احترام متن تقریبا یکنواخت بود و چالش زیادی نداشت و برای من درامی نداشت. در آخر یک ربع تاخیر برای یک نمایش ۴۵ دقیقه‌ای بسیار زیاد است و واقعا امیدوارم فکری برای این سنت تاخیر در سالنهای نمایش بشود که به شدت همه‌گیر شده است.