مستند›قطار مسیر۶۰

در روز افتتاحیه فیلم قطار مسیر ۶۰ به باغ فردوس رفتم. تاخیر طولانی در آغاز فیلم و سرمای هوا و ترافیک و خستگی روزانه هیچیک به خاطرم نماند زمانی که در یک مستند ساده و گویا و صادقانه و بدون هرگونه قضاوتی توسط کارگردان قصه واقعی تلخ و شیرین سالیان پر تنش و ... موسیقی میهنم رو نه از نگاه کارگردان و دوربین که از لابلای واقعیتهای تاریخ کشورم ملاحظه کردم.
خانم جهانگیری سپاسگزارم و منتظر کارهای موفق آتی

روایت فراز و نشیبهای موسیقی در دهه 60 در یک فیلم مستند 90 دقیقه ای کار بسیار سختی بود که دستاندرکاران قطار مسیر 60 به خوبی از عهده آن بر آمده بودند. بخش بندیهای دقیق و خوش سلیقه، نه تنها از شلختگی محتوا جلوگیری کرده بود بلکه فرصت لازم برای تمییز و مقایسه عوامل موثر بر موسیقی در آن دهه خاص را فراهم آورده بود. این فیلم بدون بهره گیری از هیچ نریشن و اطلاعات اضافی توانسته بود به مخاطب خود فرصت اندیشیدن و قضاوت بدهد. البته این به معنای بلاتکلیفی و بی پایانی رایج در فیلمهای ایرانی نیست. قطار مسیر 60 اتفاقا از پایانبندی و نتیجه گیری بسیار پرقدرتی برخوردار بود. از نقاط ضعف کار تنها میتوان به تکرار برخی تکنیک های تدوین اشاره کرد که متاسفانه سینمای مستند ایران چنان درگیر مشکلات اساسیتری است که عادلانه به نظر نمیرسد برروی این نقاط ضعف جزئی در فیلم متمرکز شویم. در کل دیدن این مستند نه تنها به دلیل جذابیتهای بصری و نوستالژی حاکم بر آن، بلکه به خاطر ارئه بیطرفانه مطالب، میتواند جذاب باشد.