در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال فیلم‌تئاتر هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 17:13:56
امکان خرید پایان یافته
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
+ ۱۰% مالیات ارزش‌افزوده
این اثر هفت قصه نمایشی کوتاه است که در قالبی بین سینما و تئاتر ساخته شده و به مخاطب ارائه می شود. مشخصا این اثر به آسیب شناسی و روانشناسی خانواده و مسائلی از زنان در حیطه زندگی اجتماعی و خانوادگی در دوران نوجوانی و میانسالی مپردازد و اثری اجتماعی است. (در روند ساخت این اثر، هنرجو/بازیگر از روشن بودن دوربین در تمام لحظات، مطلقن آگاه نبوده است.)

مشخصات اپیزودها:
اپیزود ۱ «بذارین نفس بکشم»
نوشته: نسترن خدادوست
بازیگر: زهرا زمانیان
خلاصه: قصه‌ی زنی که هرزه رفتارهای همسرش، و نگاه جانبدارانه‌ی مادر همسر، حس تنهایی و ... او را دچار فوبیای حضور مردی غریبه در خانه‌اش کرده، که پس از شدت برخوردهای فیزیکی زن با شوهر، او را در بیمارستان روانی بستری کرده‌اند. محیط آشنایی او با همسرش، دانشکده بوده و رابطه با مهر و عاطفه و بدون ملاحظات فرهنگی، روانی صورت گرفته است.

اپیزود ۲ «تنهایی‌های برادر نسترن»
نویسنده: مهرا معین
بازیگر: مهتاب افکار
خلاصه: زنی جوان که ظاهرن برای درمان حس تنهایی‌های برادرش به روانپزشک مراجعه کرده، چرا که خود فوبیای مواجهه با آسیب‌های خانوادگی دوران کودکی تا جوانی‌اش میان دعواهای پدر و مادرش را دارد. او تن به نخستین شرایط ازدواج داده تا از کابوسهای گذشته در خانه‌اش بگریزد ولو گرفتاری مصیبت تنهایی و بی همزبانی و ناهمدلی تازه‌ای شده باشد. زن جوان، نوجوانی اش را در بستر نامفاهمه‌‌ی پدر و مادرش، وارد آسیب‌گاه تازه‌تری شده است.

اپیزود ۳ «فقط تو بخوان»
نویسنده: نسترن خدادوست
بازیگر: نگین قاسم‌زاده
خلاصه: زنی ادبیات خوانده، در زندگی مشترک با همسرش رقیبی پیدا کرده، احتمالن با ویژگیهای نزدیک به خودش. او نویسنده و پژوهشگر اثری‌ست درباره‌ی مسائل زنان در جامعه‌ی امروزمان که کوشیده از نگاه روانشناسی و جامعه‌شناسی جنسیتی، وضعیت زنان را بررسی و اثری در این حوزه را نشر دهد.

اپیزود ۴ «دیلیت»
نویسنده: یاسمن ناسخی
بازیگر: زهرا صحبتی
خلاصه: دختری که چند سال است تنها زندگی می‌کند، درس می‌خواند و بار مسئولیت زندگی را خود به دوش می‌کشد. ارتباطات او با دنیای بیرون، چالش بسیار دارد. او با مردی از طریق فضای مجازی آشنا و در ارتباط است. به تدریج دوری و فاصله، تنهایی را بر رابطه‌ای مجازی، غالب می‌کند.

اپیزود ۵ «تک‌شاخ»
نویسنده: نسترن خدادوست
بازیگر: سمانه غدیری
خلاصه: قصه‌ای در سه اپیزود از سه فراز زندگی یک زن که از دو همسر خود دو فرزند دختر و پسر دارد. میانسالی، جوانی و کودکی این زن را می‌بینیم که از دوران کودکی در فضای مدرسه و کودکان و تربیت های ناصحیح در خانه و مدرسه، دچار پارانویای حضور یک موجود خیالی است و بدتربیتی او در جوانی و گریز به مادر و دوستان و همسایه‌اش هم او را در زندگی میانسالی، دچار دو شکست در زندگی می‌کند و عصبی و دارای حساسیت‌های اجتماعی و رفتاری متقابل بر فرزندانش، انگار به تلافی گذشته‌های نابهنجار خود.

اپیزود ۶ «بوی بلوط و کاج و باروت»
نویسنده: مهرا معین
بازیگر: نیّره غفّاری
خلاصه: زن جوانی، دختربچه‌گی خود را به یاد می‌آورد. در محیط یک کمد تنگ که سقاخانه‌ای خصوصی برای تنهای‌های اوست. او که زیر سلطه‌ی نگاه دوربین از بالاست؛ دختر خلبانی خوش صورت و عاشق دختر و زندگی که در جنگ کشته شده است. مصائب اجتماعی مستقیم و غیرمستقیم بر دختران و زنان آسیب‌دیده در مناطق جنگی کشور. مصیبت جنگ برای زن جوان قصه‌ی ما وجوه آسیب‌زننده ای فراتر از دیگران داشته است؛ تجاوز دشمن به شهر، مرگ پدر، رفتار شوهر مادرش با او زمانی که او کودک بوده است و..‌.

اپیزود ۷ «صدای خنده‌ی دخترا»
نویسنده: مهرا معین
بازیگر: الهام مختاری
خلاصه: زنی بعد از مرگ یا جدایی از همسر، با مرد دیگری آشنا و ازدواج کرده است. دو دختر دارد و تمام بار باروری تا بلوغ این دختران را با کار سخت حتا کارگری پیش برده است و تمام بار زندگی را به تنهایی بر دوش کشیده. حالا گویی خام مردی دم دمی مزاج است که به تازگی او را به عقد خود درآورده است. از میان‌سالگی خود در رقابت با زنان دیگر وحشت دارد. احتمالن در ناگزیری عشق شکست خورده و احساس تنهایی مطلق، فرزندان خود را هم قربانی کرده تا صدایی جز سکوت نشنود. او دچار جنون است، جنونی چندگانه.

- سومین رپرتوار مونوگهان

در این دوره از رپرتوار مونوگهان نظر به پیشامد پاندمی کرونا و برگذاری کارگاه های بازیگری و نویسندگی در طول سال کمتر به شکل حضوری و اغلب بصورت تصویری از بچه های دو دوره قبلی کارگاه ها استفاده شده و این اثر شکل گرفته است در این دوره موضوع هر کدام نمایش ها از دل مصاحبه های متعدد با هنرجویان بازیگری زن در دوره های مختلف شکل گرفته و هفت قصه، فیلم نوشت، نمایشنامه را پدید آورده است.
هفت هنرجوی بازیگری به عنوان نماینده از گروه های هنرجویان کارگاه های بازیگری ما پس از دو سال منتخب و با قطعات اثر حاضر به مرحله ضبط نهایی رسیدند. سه نویسنده زن هفت اپیزود هم برگزیدگان نویسندگان کارگاه نویسندگی وناگهان هستند که طی ۵ سال کار متناوب در این تجربه ما را همراهی می کنند.


توجه: مخاطبان گرامی، شما می‌توانید در کنار داوران سرشناس و متخصص سومین رپرتوار مونوگهان، که حاصل آن فیلم‌تئاتر «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»ست، اثر برگزیده خود را با نگاه متمرکز بر بازی هنرجوی بازیگری و متن نمایشی اثر که خروجی کارگاههای بازیگری و نویسندگی و ناگهان هستند، از بین ۷ اپیزود این فیلم‌تئاتر انتخاب کنید. برای شرکت در نظرسنجی اینجا را کلیک کنید.


- مناسب برای مخاطبان بالای ۱۶ سال.

ویدیوها

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
اینجا به جز سکوت، سکوتی گزنده نیست/دکتر امیرحسن ندایی

?? نگاهی به فیلم تئاتر «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»

? فرازهایی از نوشتار «دکتر امیرحسن ندایی»، در روزنامه‌ی «اعتماد»

? وقتی زنانی به سیاهی و دخمه‌ی تنهایی خود پناه آورده‌اند، «روزبه حسینی» دوربین را پنهانی به خلوت آنان می‌آورد و هر آنچه را که حاصل تجربیات تلخشان هست به ... دیدن ادامه ›› ما می‌نمایاند.

?پارامترهای زیباشناسانه تصویری مانند: کادرهای بسته، نورپردازی تاریک و دوربین ثابت، هوشمندانه تنگنای زنانی را به تصویر می‌کشد که در آن گرفتار آمده اند.

? درست هنگامی که در قصه‌ی این زنان غرق ‌شده‌ایم، کارگردان، با حرف‌هایش گویی دستور توقف می‌دهد، توقفِ همه چیز را؛ و این‌جاست که به گونه‌ای با فاصله‌گذاری، البته نه به معنای کلاسیک که در نمایش‌های متداولِ ایرانی شاهد هستیم، بلکه به شکل مدرنِ آن رخ می‌دهد، و حس ما (مخاطب) و حس کاراکترها را در هم می‌شکند، و چیزِ تازه‌ای را می‌سازد.

? برای (این) زنان، دنیا از هم فرو می‌پاشد و تمامی‌ هویت‌ها را در خود محو و تبدیل به چیزی نزدیک به هیچ می‌کند؛ مای مخاطب شخصیت‌ها را درست در زمان خُرد شدن‌شان، آن هم هنگامی ‌که هویت از آن‌ها زدوده شده است، به نظاره نشسته‌ایم.

?استفاده از نوعی ضدقصه در درام، شک برانگیزی در تبیین و ساختِ شخصیت‌ها، غیر منتظره بودنِ پایانِ کلِ قصه‌ها و در نهایت پایان‌بندیِ کلِ اثر، شگردی است که روزبه حسینی برای هر چه ابهام آمیزتر و رمزگونه‌تر شدن، استفاده می‌کند؛ که این خود، یکی از خصوصیت‌های برجسته و سبک ممتاز روزبه حسینی و آثار اوست...

لینک نوشتار کامل در روزنامه اعتماد?

https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/176665
امیر مسعود این را خواند
روزبه حسینی این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
هفت قصه از ... اثر خلاقانه و جسورانه ای است. قبلا هم کارهایی را که اساتید تئاتر بعد از برگذاری یک دوره آموزشی با هنرجوهایشان آماده و اجرا کرده بودند را دیده بودم و حتی سالها پیش تجربه حضور در تعدادی از آنها را به عنوان دانشجو داشتم٬ اون کارها معمولا اجراهایی کسل کنند از متنی معروف و اغلب خارجی بودند که متاسفانه نه چیزی برای هنرجویان داشت و نه برای مخاطب. کار اخیر جناب حسینی اما سوای همه تجارب پیشین است (لااقل سوای آنهایی که من دیده ام) این کار یک محک حسابی است برای هنرجویان نمایشنامه نویسی و بازیگری ایشان. در اجرا نیز تلاش کارگردان برای خارج شدن از صحنه یا پلاتوی تئاتر و انتخاب لوکیشن های مختلف که نشان دهنده تأکید ایشان بر تولید فیلم تئاتر در قامت واقعی بوده ستودنی است و همچنین حرکت در فاصله بین اجرا و تمرین٬ حضور هدایت گرانه کارگردان و تقطیع هایی که در اپیزودها اتفاق افتاده اثر را زنده و پویا جلوه می دهد٬ در اپیزود ۶ سماجت کارگردان بر تکرار مکرر یکی از دیالوگها می رود که در نمایشنامه رسوخ و بخشی از آن جلوه کند. این اثر ارزنده حاصل یک همکاری تیمی با رهبری و هدایت درست است و باید دستمریزاد گفت به روزبه حسینی عزیز و ازش خواست بازهم از این دست آثار تولید کند.
درود و سپاس فراوان از توجه و اطفت کیوان عزیز.
۲۲ فروردین ۱۴۰۱
ممنون از توجه شما⚘
۲۵ فروردین ۱۴۰۱
تشکر آقای فهیمی بابت توجهتون
۲۵ فروردین ۱۴۰۱
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام وخسته نباشید

نمایش جالبی بود اپیزود پنج بازیگر بسیار اجرای زنده و طبیعی رو داشت