«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
برای فاطمه معتمد آریا یک قسمت رو دیدم. چقدر دوست داشتنیه این انسان. و صد البته خانم برومند.
اما خود برنامه چه فیلم برداری و مخصوصا تدوین بد و کلافه کننده ای داره!!!
لبه ی موج دار اون میز هم خیلی توی ذوق میزنه و قاب ها رو خراب می کنه.
موزیک خوب بود! انگار از اوایل دهه پنجاه اومده بودن...
صندلی مناسب اون میز نیست و باعث شده شهاب مدام خم بشه روی میز و نمای روبه رو خراب بشه و میز به نظر بزرگ بیاد.
در مجموع جالب بود. از اینجور تاک شوها نداشتیم یا من ندیده بودم.
خانم معتمدآریا در بخشی از برنامه ادعای این رو کرد سینمای ایران در دهه 60 و 70 اجازه رشد پیدا کرده و جایزه کن حسینی سه دهه سینما پشتشه این حرف ایشون و به هیچ گرفتن سینمای قبل از انقلاب واقعا تاسف بار بود همون کانون پرورش فکری کودکانی که ایشون درش رشد کرد در سال 44 برپا شد و دوران طلایی اش در اواخر دهه چهل شروع شد و از کارگردانهایی که در دهه 60 و 70 موفق بودند خیلی هاشون در همین کانون رشد کردن و بقیه هم که اساسا از موج نوی اواخر دهه 40 پا گرفتن و اینکه به اقتضای بالا رفتن تجربه و رشد استعداد فردی در دهه های 60 و 70 به بلوغ رسیدن ربطی چندانی به سیاستهای کلان نداشته و البته یک گروه محدودی فیلساز خوب برآمده از دهه 60 هم بودن اما برای نمونه رفتاری که با بیضایی در دهه 60 شد و اینکه چهار فیم مهم او توقیف شده و یا با تاخیری طولانی نمایش داده شده نشون میده که به جای اجازه رشد بیشتر اجازه اکران مسئله اصلی اون دوران بوده و هنوز هم هست با این تفاوت که دیگه استعدادهای فردی و صلابت فیلمساز ها هم کمتر شده
خانم معتمدآریا در بخشی از برنامه ادعای این رو کرد سینمای ایران در دهه 60 و 70 اجازه رشد پیدا کرده و جایزه کن حسینی سه دهه سینما پشتشه این حرف ایشون و به هیچ گرفتن سینمای قبل از انقلاب واقعا ...
به نظرم کمی جانب گرایانه نگاه می کنی. این حرف رو در قیاس سینما با سایر هنرها زد. نه در قضاوت فقط سینما. گفت بر خلاف باقی هنرها، سینما در دهه ۶۰ و ۷۰ اجازه ی رشد پیدا کرد.
پر هم بیراه نگفت. اگر جلوی سینما هم گرفته میشد، امروز اون جوایز و تقدیرها هم وجود نداشت. کساییکه جایزه گرفتن، رشد کرده ی همون دهه ها هستن.
البته متوجه منظور و دغدغه ت هستم.
به نظرم کمی جانب گرایانه نگاه می کنی. این حرف رو در قیاس سینما با سایر هنرها زد. نه در قضاوت فقط سینما. گفت بر خلاف باقی هنرها، سینما در دهه ۶۰ و ۷۰ اجازه ی رشد پیدا کرد.
پر هم بیراه نگفت. ...
چرا از سابقه سه دهه ای سینما گفت؟
البته من نمیخوام نگاه خط کشی شده داشته باشم به هر حال هر دوره ای مسائل خودش رو داره مثل سیاست غلط اکران بی رویه فیلمهای خارجی در اواسط دهه 50 و مانع تراشی در اکران برخی فیلمها مثل دایره مینا در همون ... دیدن ادامه ›› دوران
اما به نظر من سینما در دهه بسته 60 اجازه رشد پیدا نکرد و موفقیتهایی اگر حاصل شد متکی به استعدادهای فردی یا تهیه کننده های دلسوز بوده در همون دوران درجه بندی برای اکران فیلمها گذاشته شده بوده جلوی اکران فیلم خارجی کاملا گرفته شده الگوی سینمای معناگرا تزریق شده و یه سری از بهترین بازیگرها کنار گذاشته شدن آیا اینها به معنی اجازه ی رشده؟ نه
سینما از اونجایی که هنر مردمی و فراگیریه نمیشه جلوشو گرفت و حالا چون نتونستن جلوشو بگیرن و بعد دیدن که میتونن ازش استفاده ایدئولوژیک هم بکنن به معنی لطف نیست چیزی که از صحبت ایشون به نظر رسیده
ولی خوب وقتی به کنار گذاشتن بازیگر فوق العاده ای مثل تسلیمی و یا گوشه نشینی نصرت کریمی و ناصر نازنین نگاه کنیم شنیدن این حرفها حتی بدون منظور هم ناراحت کننده است
چرا از سابقه سه دهه ای سینما گفت؟
البته من نمیخوام نگاه خط کشی شده داشته باشم به هر حال هر دوره ای مسائل خودش رو داره مثل سیاست غلط اکران بی رویه فیلمهای خارجی در اواسط دهه 50 و مانع تراشی ...
راستش من هیچ نمی دونم چرا گفت!
این یه لیوان نیمه پره. حتی کمتر از نیمه، تهش یه جرعه هست.
درسته که در اون دوره خیلی افراد از بدنه ی سینما گرفته شدن، بازیگر، کارگردان، اهنگساز و کلا از همه عوامل اما درِ سینما به عنوان یک هنر تخته نشد. اتفاقی که برای سایر هنرها افتاد. موسیقی، مجسمه سازی، تا حدی نقاشی و حتی تیاتر. تا اندازه ای که وقتی اون اهنگ آی نسیم سحری از تلوزیون پخش شد، حکم د وال پینک فلوید رو داشت و خیلی ها صدای تلوزیونشون رو کم می کردن که صدای موسیقی از خونه بیرون نره! به هر دلیلی سینما آزاد گذاشته شد و حتی ... دیدن ادامه ›› حمایت شد.
هر چند که به نظر من اون دو دهه باعث رشد سینمامون نشد و از اواخر ده هفتاد سینما از بین رفت. و چند جایزه دلیل با کیفیت بودن کل سینما نیست و ما سالهاست فقط فیلممیسازیم اما سینما نداریم. صنعت فیلم سازی داریم، همونطور که صنعت خودروسازی داریم.
راستش من هیچ نمی دونم چرا گفت!
این یه لیوان نیمه پره. حتی کمتر از نیمه، تهش یه جرعه هست.
درسته که در اون دوره خیلی افراد از بدنه ی سینما گرفته شدن، بازیگر، کارگردان، اهنگساز و کلا از همه عوامل ...
موافقم خیلیها از مسیری که فرهادی درش قرار داشت پیش رفتن اما هنوز هم فقط فرهادی میتونه در اسکار گزینه موفقیت برای سینما ایران باشه البته صنعت هم نداریم چون در یک صنعت سیاست عرضه و تقاضا حاکمه متاسفانه وصل بودن سینما به اقتصاد مرکزی و بودجه های دولتی (علاوه بر امکان پولشویی و فساد اقتصادی) این بده بستان رو از بین می بره و همینه که نسبت تولید فیلم با نسبت تماشگار و امکانات نمایش تطبیق نداره و در کمال ناباوری فیلمسازی که هنور اولین فیلمش اکران نشده فیلمهای دیگری میسازه!
موافقم خیلیها از مسیری که فرهادی درش قرار داشت پیش رفتن اما هنوز هم فقط فرهادی میتونه در اسکار گزینه موفقیت برای سینما ایران باشه البته صنعت هم نداریم چون در یک صنعت سیاست عرضه و تقاضا حاکمه ...
من اصلا از پشت پرده ی سینمای ایران سر در نمیارم که کدوم فیلم با چه بودجه و پشتوانه ای ساخته شده. در واقع از روی پرده ش هم سر در نمیام ? ولی این رو میدونم که فیلم دلچسبی در ۲۰ سال گذشته ساخته نشده. شاید کمتر از ۵ تا که حتی اسمشونم تو ذهنم نمونده. اما میتونم بگم عرضه و تقاضا رعایت میشه. صف هایی که برای بعضی فیلم ها بسته میشه، گویاست. این که تقاضا از طرف چه کسیه، جای بررسی داره.
خانم معتمدآریا در بخشی از برنامه ادعای این رو کرد سینمای ایران در دهه 60 و 70 اجازه رشد پیدا کرده و جایزه کن حسینی سه دهه سینما پشتشه این حرف ایشون و به هیچ گرفتن سینمای قبل از انقلاب واقعا ...
جناب آقای باقری مستدی در خصوص کانون پرورش فکری کودکانی دیدم به درستی نشان می داد که چه بزرگانی در این جایگاه رشد یافته و چه تولیدات قوی به عرصه ظهور گذاشته شد و در یک زمان با تغییر سیاست کاملا به بن بست رسید رخدادی که کاملا مخالف گفته خانم معتمد آریا مبنی بر رشد هنر است به ویژه آن که بسیاری از بازیگران و کارگردان شاخص یا گوشه گیر شده اند و یا ممنوع از فعالیت. اگر بازی های عالی خانم معتمد آریا را به کناری بگذاریم و در خصوص رویکرد ایشان بخصوص در این چند سال نظری بیفکنیم، ناخواسته از سیاست هایی دفاع کرده که آینده روشنی در آن ملحوظ نبوده است.
برنامه به رغم اینکه بسیاری از محدودیت هایی که در تلویزیون وجود داره رو نداره و خب طبعا باید بسیار جذاب تر از سایر رقبای وطنیش باشه اما گاهی برنامه های مشابهش و تاک شو هایی که درتلویزیون ساخته و پخش میشه به شدت ازش جلو تره
مهمون های جذابی دعوت شدن اما عملا مجری برنامه آقای حسینی نمیتونه اونطور که باید با مهمانانش گفتگو کنه و بحث رو پیش ببره انتظار بیشتری از اجراشون میرفت با توجه به سابقه اجراشون در گذشته و کوله باری تجربه بازیگری...اما به نظرم اجراشون ضعیفه واقعا
اگرچه از حق نگذریم گروه موسیقی و نکته های ریز اینچنینی داره که نمیذاره خیلی یکنواخت بگذره برنامه اما در مقایسه با سایر رقباش هم تایم کوتاه تری داره هم اجرا ضعیفه در حالی که وقتی برنامه ای ساخته میشه که خب ببیننده برای دیدنش باید هزینه پرداخت کنه و محدودیت های کمتری هم داره نسبتا ازش انتظار خیلی بالاتری میره اگرچه شاید برای قضاوت زود باشه و بهتر باشه زمان داده بشه و برنامه پیش بره و به پختگی برسه و اصطلاحا جا بیوفته