نمایش›هم‌طناب

حال عجیبیه درست تو زمانی که فهمیدی خوب بودن یعنی نشستن و کمک کردن ، تنها نرفتن و به معنی واقعی خوب بودن یعنی هم طناب بودن توی کل زندگی ، یهو پا می شی می ری اجرای هم طناب رو میبینی ، داستان عجیبیه اگه بشینیم او خودمون رو جای تک تک اونا بزاریم . می بینیم که سال هاست یاد گرفتیم ،در واقع یادمون دادن که اول به قله نگاه کنیم بعد به پشت سرمون اونا که به قله نگاه می کنند بد نیستن حتما قهرمانند و اونایی که سال هاست موندن اونایی هستند که یا مادر بودن یا پدر برای تک تک اونایی که بالا رفتن.
فقط داستان کوه نیست ، داستان ماییم ، همه ی ما ، راستی الان کجایم ؟
من لذت بردم ، حال عجیبی داشتم و جالب این که نمی دونم چرا همش دلم می خواست قهرمان زن رو بگیرم بزنم :) .. همش فکر می کردم ، افتخار نمی خوام چرا تو مادری یا خواهری نکردی مگه می شه ؟
بزار اونا برن بالا تو برگرد ، تو که حالش رو دیدی . جالبه من فکر کنم هیچ وقت قله رو نبینم ، با این که می دونم اشتباه از خیلی ها بوده فقط ار دست قهرمان زن عصبانی بودم
همه خسته نباشد .