یه روز از دیمیتری پرسیدم: یه کتاب بهم معرفی کن.
گفت: بینوایان رو بخون.
وقتی برگشتم پیشش، ازم پرسید:
به نظرت مظلوم ترین شخصیت داستان کیه؟
گفتم: ژان والژان
گفت: نه
گفتم: کوزت
گفت: نه
گفتم: پس کی؟
گفت: بازرس ژاور، چون هیچ وقت به قانون پشت نکرد.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نام گولاک ترس را به جان میاندازد، اردوگاه کار اجباری و به بیان خود اهالی شوروی اردوگاه مرگ! طبق برخی روایتها بیش از ۲۰ میلیون انسان در این اردوگاه تمامی آرزوی های خود را به دست مرگ و نیستی سپردند، تراژدی قضیه جای است که در اردوگاه گولاک بسیاری بر اثر خواندن سرود و جک جان خود را از دست دادند در واقع گفتن جک و ترانه یک مکانیسم مبارزه در دولت های تمامیت خواه و دیکتاتوری بوده و است. اما از نمایش چه خبر؟ نمایش تنها برای من یک متن داشت که با اجرای نامناسب لذت پیگیری متن هم از دست رفت، نیمی از بازیها را دوست نداشتم، فضای ایجاد شده طنز نمایش به شدت به کار ضربه وارد میکرد و لذتی را دست کم برای من ایجاد نکرد، به هرروی امسال سال داخ نبود، چه عمارت چه گولاک.
نمایش خوبی بود به طور کلی بازی بازیگران به جز یکی دو نفر خوب بودند و بر متن تسلط داشتند و حس کمدی و درام رو می توانستند به خوبی نشان دهند..
از نظر بنده این تیاتر نمایشنامه خوبی داشت و با اینکه زمان نمایش خیلی طولانی نبود ولی توانسته بود موضوع نمایش را به خوبی نشان دهد و اوج فرود داستان را به خوبی نشان داد
از نظر طراحی صحنه و لباس و نور پردازی خوب بود ولی می توانست بهتر هم باشد
به طور کلی آقای بهمن داخ توانسته بود بهترین بازی را نسبت به نمایشنامه از بازیگران بگیرند.درسته ایرادات کوچکی داشت ولی نمایشی بود که دیدنش لذت بخش بود