من 2 بار به تماشای این اجرا نشستم و چه لذتی بردم از موسیقی، کلام و حرکت. کابوسهای تهران در فضایی وهمآلود میگذرد و زنان روایان اصلی آن هستند. کلاژی از چند نمایشنامه که به زیبایی در کنار هم قرار گرفته و بازیهای خوب در کنار چیدمان صحنه توانسته فضای سوررئالیستی بسازد. هر کدام از تماشاگران در این کابوس سهیم هستند و آن را از چشم خود میبینند. مدتها بود از یک اجرا این چنین لذت نبرده بودم؛ یک کار کاملاً هنری و زیباییشناختی. جایی خوانده بودم که تئاتر، رویادیدن دسته جمعی است و وقتی از کابوسهای تهران برمیگردید انگار خوابی دیدهاید و بذر یک اندیشه در ذهن کاشته شده است. سپاس از این نمایش متفاوت.
درود به همهی دوستان تیوالی
من بسیار دوست میدارم این اجرا رو ببینم ولی دیر باخبر شدم.
فردا شب هم رای یه کار دیگه بلیت دارم.
کسی میدونه روز پایانی اجرا پنجشنبهس یا همونجوری که نوشتن، جمعه ۲۸ مرداد؟
درود بر شما
روز پایانی اجرا ۲۷ مرداده یا ۲۸ مرداد جمعه؟