نمایشنامه‌خوانی›کمی به من دروغ بگو!

خلاصه: «گاهی یه شکارچی باید ساعت‌ها و ساعت‌ها یه گوشه منتظر بشینه. جم نخوره، پلک نزنه تا شکار بو نبره و بیاد جلو. جلوتر. اون قدر که با یه حرکت کوچیک انگشت، ماشه رو بکشی و خلاص! قلبش رو بزنی!... گاهی هم قصد شکار نداری، خودش جلوی چشمت سبز میشه!... اون وقته که اگه نزنی، از چنگت رفته!»