در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال مستند خنده در تاریکی
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 04:27:10
امکان خرید پایان یافته
۰۹ دی تا ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱
بها: ۱۵,۰۰۰ تومان
تغییر و تحولات تاریخی تئاتر اصفهان از ۱۲۶۷ تا کنون. با حضور کسانی که پایه گذار تئاتر اصفهان بودند از جمله نصرت الله وحدت، رضا ارحام صدر، پرویز ممنون، علی رفیعی، هوشنگ حریرچیان، ژاله رجایی و غیره
تماشای انلاین فیلم

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
در زمینۀ تاریخ تئاتر اصفهان و همچنین تئاتر معاصر این شهر؛ منحصراً، منابع بسیار کمی وجود دارد و در بخش مکتوب این منابع، جز تلاش آخر دکتر پرویز ممنون که همچنان ادامه دارد، هیچ منبع درخور اعتنای دیگری نمی توان یافت، البته مسوّداتی هستند اما با شیوه هایی بسیار غیر علمی و مشوش تحریر شده اند و نمی توانند به طور مستند و معتبر مورد استفاده قرار گیرند. با این اوصاف در زمینۀ فیلم مستند نیز بسیار در این زمینه نیاز مبرم احساس می شد که مژگان خالقی بر اساس همین نیاز و رفع خلأ آن اقدام به ساختن مستند «خنده در تاریکی» نموده است. فیلم از برخی جهات به واقع واجد ارزش است، مثلاً نصرت الله وحدت و اسکندر رفیعی چندی پیش از میان ما رخت بربستند و اگر خالقی در این فیلم به سراغ آنها نرفته بود، تمامی این صحبت ها و اطلاعات را با خود به گور می بردند؛ زیرا اکثر این صحبت ها به ویژه صحبت های اسکندر رفیعی در جای دیگری ثبت نشده بودند. این فیلم برای اهالی تئاتر اصفهان و کسانی که خود در این گود حضور دارند بسیار جذاب و دیدنی بود. خود من شخصاً، لحظه لحظه اش را بلعیدم و با نهایت دقت توجه می کردم چون حداقلش این است که بخشی از آن را زیسته بودم و این زیست همچنان ادامه دارد.
اما اتفاقی که به فیلم ضربه وارد می کند، دخیل کردن روابط شخصی در کار است. بهتر این بود که کارگردان، فارغ از ارتباطات شخصی خود به طرزی حرفه ای تر با موضوع برخورد می کرد. به عنوان مثال استفاده از لیلا پرویزی به عنوان یکی از مصاحبه شوندگان، در ذهن آشنایان با تئاتر اصفهان جای سوال باقی می گذارد که چرا از ایشان در این زمینه پرسش شده است؟ حداقل ده تن در قید حیات را می توانم نام ببرم که نسبت به وی اطلاعات بسیار بیشتری بر تاریخ تئاتر اصفهان دارند و همینطور احاطه بر جریانات معاصر تئاتر این شهر، ضمن اینکه امثالشان را کم نداریم و دستکم فردی نبوده است که نقطۀ عطفی در این مسیر بوده باشد یا تحولی در تئاتر اصفهان ایجاد کرده باشد، یا حداقل خود مهره ای برجسته در این تاریخ باشد، نهایتش این است که عضوی از بدنه است. مثلاً اگر بخواهم یکی از این موارد را نام ببرم می توانم به حسن جویره اشاره کنم که اطلاعات قابل توجهی دربارۀ تئاتر اصفهان دارد و پیش از انقلاب نیز شاهد بسیاری از اتفاقات مربوطه بوده است. قطعاً جای این را داشت که فیلم بر کنار از هر نوع رابطه بازی ساخته شود و نه اینکه کارگردان صرفاً به خاطر بر هم نخوردن روابط شخصی و ناراحت نشدن یک فرد خاص ... دیدن ادامه ›› از او استفاده کند در حالی که شایسته تر ها بسیار بودند. در صحبت ها هم دیدیم که پرویزی دربارۀ تاریخ تئاتر اصفهان حرفی برای گفتن نداشت و قدری دربارۀ تئاتر بعد از انقلاب صحبت کرد که همان مقدار نیز همراه با تحلیل هایی سست و سطحی و به دور از نگاه صحیح و تحلیلگر یک متخصص بود. به عنوان مثال ایشان دلیل تعطیل شدن دانشگاه سوره را نزدیک بودن به محل نماز جمعه عنوان کرد، در حالی که هر مبتدی و تازه از راه رسیده ای می داند که حتی اگر سوره در نوک قلۀ کوه صفه و در قلعه های اسماعیلیه هم بنا شده بود، چنان امام جمعه ای که اصفهان داشت و دارد دستور تعطیلی آن را صادر می کرد. کسی که درمان عقب رفتن روسری دختران را بالا بردن چوب تر می داند و بر اساس صحبت های او به صورت دختران اصفهانی اسید پاشیدند، هیچ گونه با هنری همچون تئاتر که فاحشه خانه و معترض به حاکمیت و ابزار اپوزیسیون حسابش می کند کنار نمی آید. حال چه اهمیتی دارد که محل قرارگیری و جغرافیایی دانشگاه سوره در کدام قسمت اصفهان قرار داشته باشد؟!
از دیگر ضعف های فیلم این بود که پس از بررسی کلی تاریخ اصفهان، گذر از انقلاب و رسیدن به زمان حال، هنگامی که وقت آن می رسد تا گل نهایی را وارد دروازه کند و بگوید حال که ما با بررسی کردن تاریخ این تئاتر به عصر حاضر رسیده ایم، با چنین اوضاعی به این شرح با چنین مختصاتی مواجهیم، کاری نمی کند و عوضِ توصیف و تحلیل خاموش می ماند. هیچ حرکت و توصیف و تحلیلی دربارۀ زمان حال به دست نمی دهد و این یکی از مهم ترین نواقص فیلم است. ما تاریخ را می خوانیم و بررسی می کنیم برای عبرت گرفتن و اینکه اگر مسیرمان را اشتباه می رویم اصلاحش کنیم. تاریخ می خوانیم تا آگاهی به دست بیاوریم و چراغ راه آینده و حالمان سازیم. اما فیلم در این بخش ابتر مانده است و دربارۀ چنین مهماتی صحبتی نمی کند تا همچنان تماشاگر و مخاطب خود را در یک خلأ تهی با سوالات و مجهولاتش تنها بگذارد. بعد از این همه تاریخ اکنون چه شد؟ حالا کجا هستیم؟ اوضاع به چه گونه است و چه باید کرد؟
با این حال «خنده در تاریکی» فیلم مفیدی است و بودنش بسیار بهتر از نبودنش است، هر چند که در حد کافی مخاطب را اقناع و بی نیاز از تلاشهای دیگر نمی سازد و قطعاً جای آن هست که مستندهای بسیار دیگری با محوریت موضوع تاریخ تئاتر اصفهان ساخته و به شیفتگان و پژوهشگران این عرصه ارائه شود.
Ali و محمد میریحیی این را خواندند
عسل حیاتی و subscene farsi این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
درود و هزاران درود بر خانم مژگان خالقی، هنرمند خیلی خوب وطنم
«خنده در تاریکی» تمام مولفه های یک شاهکار مستند را دارد. نخستین بار بود که پس از تماشای فیلمی، شاهد تشویق اندک تماشاگران در سالن خاموش خانه هنرمندان بودم. یاد اقبال عمومی به فیلم های مایکل مور افتادم؛ البته با این تفاوت که مستند وطنی از پشتوانه تبلیغاتی برای جذب مخاطب عام برخوردار نیست.
زحمت و تلاش کارگردان در گردآوری جامع مطالب تاریخ تئاتر اصفهان ستودنی است. جرأت و جسارت فیلم ساز در این وانفسا و تنگنای هنرمندان در بیان ایده هایشان، شگفت آور است. مصاحبه ها همه چالش انگیز و حاوی نکات تازه و جالب هستند. صدای راوی پرویز پورحسینی به دل می نشیند. به باور من، «خنده در تاریکی»، به پشتوانه تحقیق، طرح و فیلمنامه قوی، آن قدر خوش ساخت، جذاب و خوب از کار در آمده که نه تنها برای علاقمندان به نمایش، بلکه برای تماشاگر عادی بدون هیچ پیش فرضی از تئاتر و تاریخ تئاتر اصفهان دلنشین و دوست داشتنی است.
ایران ما اگر هوای تنفسش آلوده و پر غبار است، به برکت هنر هنرمندانی چون خانم مژگان خالقی هنوز زنده و جاری و سربلند است.
امیرمسعود فدائی و نورا احمدی این را خواندند
زهره مقدم، محسن مظاهری و مژگان خالقی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید