نمایشنامه›خواستگارانِ مهری‏ناز، شاهدختِ دیار سختستان!

دکتر عطاالله کوپال:
این نمایشنامه با اقتباس از شیوه‏‌ی نمایش‏های سنتی ایرانی، به ویژه «تخت حوضی»، توانسته است تلفیق مناسبی از شیوۀ تئاتر مدرن با نمایش‌های سنتی به عمل آورد. نمایشنامه، دارای روایتی داستانی و قهرمانان و ضدقهرمانانِ مشخص و کشمکشی رو به سوی نقطه اوج است و ساختاری کلاسیک را در پنج پرده به نمایش می‌گذارد. تعداد محدود شخصیت‌ها و ماجراهای متنوع، این نمایشنامه را به اثری مطلوب برای اجرای صحنه‌ای تبدیل کرده است. اقتباس از سنت‌های نمایشی ایرانی، در شرایطی که این نمایش‏ها دیگر به صورت‏های قدیم و در خانه‌های اعیان و در مجالس شادیِ تولد فرزند پسر، بر تخت‏های نهاده شده بر روی حوضِ وسط حیاط، به صحنه نمی‌روند، باید به گونه‌ای باشد که نه تنها ماهیت سنّتی این نمایش‏ها را مسخ نکند؛ بلکه این نکته مهم را نیز در نظر بگیرد که تماشاگر این گونه‌‏ی نمایشی، وقتی آن را در یک سالن رسمی و در قالب و شکل تئاتر اروپایی تماشا می‌کند، با انتظارات خاص خود از تئاتر به شیوه مدرن، با آن مواجه می ‏‏شود. از این رو، این گونه نمایشنامه‌‏ها باید جایگاه دو ژانرِ مهمِ نمایشی را تواَماً، در صورت و قالبی یگانه بیامیزند و پدید آورند. نمایشنامه حاضر توانسته است از عهده این ترکیب‏بندی به خوبی برآید. امید است که با اجراهای دیگری از این نمایش به ویژه در شهرستان‌ها، این فرایند هنری بیش از پیش تداوم یابد.