نمایش›خلود

نظر خانم آرزو کهوازی
زاده ۱۳۷۰
بازیگر و گوینده
دانشجوی کارشناسی ارشد کارگردانی در مورد تئاتر خلود:

خُلود انتخاب
تئاتر خُلود کاری از گروه هنر مقدس به کارگردانی و نویسندگی مریم شعبانی است که در تهران ، مجموعه ی یادمان شهدای هفتم تیر بروی صحنه رفته است .
این نمایش ویژه بانوان بوده و با رویکردی دینی _اجتماعی و سیاسی ، جایگاه زن را در اجتماع و تاریخ مورد بررسی قرار میدهد . در واقع این اثر ... دیدن ادامه ›› سرگذشت زنانی است که با دغدغه هایی متفاوت ، در تقابل میان منطق و احساس باید تصمیم بگیرند و انتخاب کنند زنانی از سه طبقه مختلف که زنانی انقلابی، مادران شهید و زنان عاشورایی هستند و هر کدام از این کاراکترها در بُعد روانشناختی خود دری را به روی تماشاگر می گشاید و بیانگر ارزش هایی است که این شخصیت ها در عالم خُلود روایتگر آن هستند
کلمه خُلود خود به معنای جاودانگی و ابدیت و در قران کریم به معنای برزخ است و ما در ساختار روایی این اجرا شاهد فضایی سورئال هستیم ، فضایی که همانگونه که از نام نمایش پیداست فضایی است ماورائی و ملکوتی و جای شکی نیست که به تصویر کشاندن فضای دنیای پس از مرگ خود جسارت و شجاعتی میخواهد که کارگردان بخوبی از پس آن برآمده است .
این نمایش را باید یک نگاه زنانه دانست زیرا که رویارویی و مواجهه ی کاراکترها و کشمکش های درونی و بیرونی آنها حکایت از تلاش این زنان برای تاثیرگذاری بر جامعه است و هدف آنها صرف نظر ازدرستی یا نادرستی انتخاب هایشان میتواند قابل تامل و تعمق باشد .این درام واقعگرا در شخصیت پردازی پرسوناژها سعی بر آن دارد تا مخاطب خود را از زاویه های دید مختلف به موضوعات اجتماعی و سیاسی حساس کند و به نوعی از تماشاگر می خواهد که جایگاه این زنان و نوع نظام ارزشی آنها را مورد تحلیل قرار دهد .
در ابتدای نمایش ما شاهد فضای سیاسی و نظامی دهه شصت هستیم و زنی را میبینیم که بدنبال آزادی ،قدرت و جسارت در زندگی به سازمان مجاهدین خلق می پیوندد تا زندگی جدید و متفاوتی را تجربه کند و در این راستا با ایدئولوژی و اهداف مارکسیستی و متریالیستی این حزب آشنا شده و پس از آن کودک و همسر خود را رها میکند تا بطور کامل در خدمت این سازمان قرار گیرد. نشان دادن هویت و فردیت این زنان در راستای نقش آنها در فرقه و احزاب مختلف میتواند اشاره ای باشد به جایگاه زن در شکل گیری مسائل سیاسی و اجتماعی و در قسمت پایانی مادر وهب نصرانی و یکی از مادران شهدای جنگ تحمیلی را در عالم برزخ می بینیم که که در یک خیمه مأمن گزیده اند و باز هم راوی سرگذشت خود هستند .تلفیق این جایگاهها و نگاه متفاوت به هر یک از این کاراکترها در یک ساختار دراماتیک با شیوه های فرمیک و طراحی های بدیع از دیگر ویژگی های این نمایش است همچنین ریتم و انتخاب صحیح نور و موسیقی در این نمایش حقایق را برای تماشاگر باور پذیر تر میکند
اما مسئله ای که باید به آن اشاره کرد این است که نمایش خُلود شاید در نگاه اول یک ژانر مذهبی _دینی به حساب بیاید اما با نگاهی عمیق تر باید دانست که مسئله مهم و مورد نظر نویسنده و کارگردان بُعدی جامعه شناختی دارد. در واقع مسئله مهم در این نمایش "انتخاب" است اینکه ما انسانها هر کدام در موقعیت خود انتخاب هایمان را چگونه بر اساس ارزشهایمان می سازیم، پس دقت در انتخاب شاید مهمترین پیام این تئاتر باشد و کلمه خُلود که خود به معنای بقا و جاودانگیست ، می تواند کلید انتخاب های بشریت در زندگی باشد.

اینهمه از من دور نباش زن
پابه پایم شو
قوت قلبم باش
تکرار دوباره ام باش
تو همان منی ایستاده بر قله ای رفیع...
#دیالوگ_ماندگار_تئاتر_خلود
.
همان من
تکرار دوباره ام در گذرِ تاریخ
.
تمام زندگی را که مرور کنیم
از ابتدا تا انتها
باز هم به عاشورا میرسیم چه بخواهیم چه نخواهیم...اگر آزاده باشیم و حق طلب
و این رمز عاشقانه ایست که دست نیافتنی ات خواهد کرد...