نمایشنامه‌خوانی›خُوَتای

خلاصه: حالا که بودن تو برای من مقدسه،
حالا که بودن من تردید ها و سوال هایی رو توی لحظه ایجاد میکنه…
تو بیا ای قصه گو
بیا و قصه ای بگو
قصه ای از جنس آسمون
شاداب خوش همچون نور
و شروع یک نور از درون تاریکی
چه بر روی صحنه، چه بر روی آسمون و چه بر روی ما..
بیا و قصه ای بگو که به خودم نزدیک شم
مرد قصه گو وارد میشود
همه چیز را برانداز میکند
پوز خند میزند و میگوید:
«حالا که میخوای بدونی، آیینه یک جای دیگس
شاید همینجاهاس
آره ایناهاش
خخخخخب..
یکی بود هیشکی نبود!»