ای کاش در سالن دیگری بود که میرفتیم و میدیدیم و لذت میبردیم..
با توجه به تجربه قبلی، با اینکه قدیمی بودن سالن و بوی نم آن جذاب است، برای حفظ سلامت تماشاگر و با توجه به نبود جای درست و حسابی برای نشستن و نبود حتی امکان تکیه دادن، نباید تیاتری طولانیتر از 40-45 دقیقه در این سالن اجرا شود..
امیدوارم این نمایش در آینده در سالن دیگری هم اجرا شود که ما هم آنرا ببینیم.. در این سالن هم باز هم کارهای کوتاه را خواهیم دید..
دوستانی ک با من ب تماشای این نمایش نشستند به قدر کافی از شرایط بغرنج ما برای تماشای این نمایش گفتند ..
صدا کردند ردیف چهاااار، مام رفتیم جلو بعد دیدیم قراره توی ۳۰ سانتی متنر هر نفر ۷۰ دقیقه سر کنه! من ک هنگ کردم!
بعلاوه احساس راحتی، احساس امنیتم نداشتم!!
اما از خود کار ک بنظر من از جمله نقاط قوتش این بود ک حس بیننده رو درگیر میکرد و کاراکترها خیلی با ظرافت هر حرکت و حرف رو میزدند... بعلاوه بافت نمادین و اسطوره ایش ک من دوست داشتم اما ب این فک میکنم ک هرکس میتونه برداشت خودشو کنه و این خوب نیست.
اما خیلی دوست دارم متن نمایش رو داشته باشم...
بهترینشون از نظر من آرایشگر و پرنده فروش بودند اما در کل بازیگرا راضی ب نظر نمیومدن و نمیدونم چرا!
اما بهر حال تجربه ای بود عااااالی
با تشکر از همه ی دست اندر کاران این نمایش. خسته نباشید. لذت بردم.
روی سخنم با مسئولان خانه ی نمایش آو است. این که یک بنای قدیمی را به یک سالن تئاتر تبدیل کرده اید ایده ی جالبی است و جای تقدیر دارد اما این که فکری نمی کنید به حال کمر درد و پشت درد و هزار درد دیگری که به خاطر نشستن روی صندلی های ناراحت بدون پشتی نصیب تماشاگرانتان می شود به هیچ وجه جای تقدیر ندارد. بنده با نهایت شرمندگی تا زمانی که بهبودی در وضع صندلی ها و یا هر چیزی که نامشان است ایجاد نشود دیگر به این خانه ی نمایش نخواهم آمد.
از طرف یک تماشاگر دردمند