«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سلام عزیزان. من علاقه شدیدی به جرم شناسی دارم و فیلمهای مستندجنایی بسیار زیاد و متفاوتی از کشورهای استرالیا، بریتانیا و امریکا نگاه کرده ام. بعضی ها خوش ساخت و بعضی خیر.
باید بگویم برای بالا بردن آگاهی مردم، به این جور فیلمها در زبان فارسی بسیار نیاز است، و من شخصا بسیار سپاسگزارم از کسانی که این فیلم رو ساختند. و اما نظرات من در مورد فیلم: اول اینکه ، متاسفانه در مورد قربانیان اطلاعات دقیقی داده نشده بود. شاید به خاطر تابوو بودن بعضی مسائل باشد ولی گفتن از قربانیان همیشه نمادی از احترام به انسان بودن تک تک آنها می باشد. ما باید از قربانیان دقیقتر یاد کنیم و این بی توجهی به قربانیان برای من آزار دهنده بود. مساله بعدی اینکه ،میشد با بکارگیری یک روانشناس جرم شناس، وضعیت روانی قاتل را بیشتر بررسی کرد و به بیننده، کمی آگاهی در مورد بیماریهای روانی داد، موضوعی که در ایران کماکان تابوو مانده است. سوم اینکه : نریتور یا قصه گوی ما، اصولا صدای مناسبی با موضوع جنایی ندارد. اگر صدای مناسب انتخاب میشد، به جذابیت فیلم می افزود.در نهایت، در مورد حکمی که دادگاه به شوهر مهین و آدمهایی که مواد به مهین فروختند، اطلاعاتی داده نشد، هر چند که همه مرتبط به پرونده مهین بود(البته شاید من متوجه نشدم!!!). کلا اطلاعات کافی به بیننده داده نشد. سپاسگزارم که نقد من رو خواندید. روز خوش
راه رفتن روی خط باریک اعتدال مشابه سوژه
دلیل رضایت مخاطب از کیفیت این فیلم برمیگرده به نگاه داشتن اندازه توسط فیلم ساز در ساخت و پرداخت فیلم. درست شبیه سوژه محتاط فیلم که ماه ها زیر پوست همون شهر به زیست خودش ادامه میده و تقریبا هیچوقت از حوزه احتیاط و دقت خارج نمیشه.
فیلمساز بدون بت سازی یا گریه گرفتن صرفا به شرح وقایع پزداخته و خط زمانی و چگونگی شکل گرفتنشون رو هم خوب نشون داده.
پیام آخر فیلم و پایان بندی هم خوب انتخاب شده بود و..
کاش خودتون ببینید.
به نظرم یکی از بهترین مستندهایی بود که دیدم. گرچه قسمتهای بازسازیش یه کم از کار بیرون میزد. ولی با توجه به خوب بودن سوژه، کارگردان واقعا سوژه رو تلف نکرده بود.