بازی های همه ی بازیگران عالی بود. سنمار به نحو تاثیرگذاری معصومیت و در عین حال صلابت کاراکترش رو به تماشگر القا میکرد. نعمان به خوبی تناقضات درونیش رو به نمایش گذاشت..و بازیگران خانم به ویژه پریا یاراحمدی با صدای تاثیر گذاری که داشت و در صحنه های مختلف ، نقش های متفاوتی رو به عهده داشتند و به خوبی از پس همه ی اونها بر اومدن...
به نظرم از این دست تئاتر ها که با امکانات محدود به بهترین نحو برای زنده کردن ادبیات نمایشی ایران تلاش میکنن، باید حمایت کرد تا شاهد موفقیت بیشتر و بیشتر در این مسیر باشیم.
بازی کاراکترهای سنمار و نعمان خیلی خوب بود؛ یه چیزی که خیلی خوشم اومد انگشتر به دست داشتن این دوکاراکتر بود و با رنگ های مناسب؛ ریزه کاری خوبی بود. جایی که سنمار از نشستن تیرها به جگرش صحبت می کرد با دست روی قلبش زد، در حالی که بهتره دقیقن به همون جگر بزنه تا کلام و تصویر یکی بشه. در کل کار رو دوست داشتم و لذت بردم. دست کسانی که ادبیات نمایشی ایرانی رو زنده نگه می دارن درد نکنه.