نمایش›متران پاژ

سالن پرستویی من رو میبره به تماشاخانه های لاله زار قدیم، خیلی قدیم. نمایی از تصویر ذهنیم از اون سالن هاست، برای همینه که دوستش دارم.
یه فضای ... دیدن ادامه ›› جمع و جور، پرسنل خودمونی که به خاطر روی روال نبودن کارها همیشه استرس دارن ولی می خوان‌وجهه ی سالن رو‌حفظ کنن، یه‌کافه ی کوچولو، یه سالن کوچولو.

متران پاژ هم تا نیمه ی راه خیلی خوب و لذت بخش بود. دلیلش رو نفهمیدم‌که چرا یکهو تغییر رویه داد! از یک رئال درست و دوست داشتنی با ریتم خوب، رفت سراغ سورئال و وحشت و چیزهای دیگه. خیلی حیف شد. ترجیح می دادم با همون روال اول ادامه میداد. و عصرم رو می ساخت.

بازی ها لذت بخش بود. اما کاراکتر همسر خیلی جای کار داره.

نورپردازی کمی به هم ریخته بود ولی تاثیر منفی در کل کار نداشت.

بیان ها به طرز جالبی روان و واضح بود.

امیدوارم یکبار هم کار رو رئال اجرا کنن. همین چیزی که دیدیم، بدون اون قسمتهای قرمز.

من دیر رسیدم و از آنجا که همیشه ورود مخاطب حین اجرا آزارم میدهد (که گمان میکنم دوستان نازنین مطلع هستند هرگز بعد از شروع اجرا وارد سالن نمی‌شوم ) فقط در جهت تمدید بلیط سوال کردم اما فکر میکنم مثل همه جای ایران آدمهای اشتباهی جای اشتباهی هستند دوستان این بخش هم تماشاخانه را با کلانتری اشتباه گرفتند
با افاده ای که سرشار بود از اَه مرتیکه مزاحم ، سرشار غرور و قدرت با پشت چشم نازک کرده امر کردند:
وایسا بپرسم.....
بعد هم مشغول کار دیگری شدند ده دقیقه ای ایستادم و بعد فهمیدم که سالن اشتباهی را انتخاب کردم
نه برای پاسخ مثبت یا منفی چون اصلا جوابی به من ندادند
پ ن
یک کارمند ناراضی کار یک رقیب سرسخت را میکند
البته با این تفاوت که کاملا اینبار کارفرما مغلوب میشود و جایی برای رقابت نمیماند