در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال مستند میدان جوانان سابق
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 02:30:44
امکان خرید پایان یافته
۱۸ آذر تا ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
بها: ۱۰,۰۰۰ تومان
روایت فیلم مربوط به یک عکس است که روزنامه‌نگاران "روزنامه جامعه" در سال ۱۳۷۶ در میدان جوانان برای ویژه‌نامه‌ی نوروزی گرفته‌اند. در این عکس فیلمساز به همراه ۷۱ نفر دیگر حضور دارند. حال پس از گذشت ۲۰ سال، حدود ۶ نفر از روزنامه‌نگاران آن عکس، روزنامه‌نگار باقی مانده‌اند!
تماشای انلاین فیلم

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
"هر کس از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من"
میدان جونان سابق، روایت جوانی پر التهاب تنها مینا اکبری نیست؛ چه بسیارند آنها که در آن دوران "طلایی" مطبوعات، سرنوشت زندگیشان به نحوی رقم زده شد. داشنجویانی که به خاطر باز و بسته شدن روزنامه ها مسیر زندگیشان تغییر کرد. جوانانی که طلیعه ی آزادی می دیدند و هر روز صبح، چشم به پیشخوان مطبوعات داشتند. حالا بیست سال گذشته و نگاه غم بار کارگردان، ماشاالله شمس الواعظین را در مزرعه ای، به کشاورزی دور از تهران نشان می دهد.
میدان جوانان سابق، نوستالژی روزنامه نگاری است ...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
درود. فیلم خوش ساخت و جذابی ست. خصوصا برای هم نسل های من که دوم خرداد را دیده اند. اما بعنوان یک مستند حجم اطلاعات کم بود و مصاحبه ها می توانست خلاقانه تر باشد.
امیر مسعود و ابرشیر این را خواندند
وحید، امیر عسگرزاده، ارسلان اکبری و مریم خیابانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید

این مستند روایتی است دست اول از اهالی مطبوعات دوم خرداد، باید دست مریزاد گفت به سرکار خانم اکبری برای ثبت این روایات که بخشی مهم از تاریخ معاصر ... دیدن ادامه ›› ماست و معتقدم به ارزش این فیلم در طول زمان اضافه خواهد شد.
جبر تاریخی و تصمیم های شخصی هر یک از این روزنامه نگاران را به سویی برده با این حال نقاط مشترکی در خلال روایات آشکار می شود؛ واقع بینی همراه با رگه های از امید در عین خستگی، شاید اشلی کوچک از حامیان آن جنب و جوش تاریخی.
به شخصه از گفتگوهای شمس الواعظین و نیوشا توکلیان بیشتر لذت بردم، در بخش روایت تاریخی، کار کمی شتاب زده به نظر می رسد که علت آن شاید تزریق اطلاعات برای کسانی است که آن برهه تاریخی را درک نکردند و شاید هم محدودیت های معمول برای طرح چنین سوژه ای باشد.
کارگردان با ترکیبی از نوستالژی، تحلیل، روایت و با تصاویر آرشیوی ما را با خود همراه می کند بدون آن که کفه تعادل فیلم را به نفع هیچ کدام سنگین کند، از دادن شعار به درستی پرهیز می کند و قضاوت نهایی را بر عهده تماشاگرش می گذارد.