نمایش›مختلف الاضلاع

اول از متنش شروع میکنم چون به نظرم اولین و مهمترین نقطه قوت همه کارها متنِ... متن نمایشنامه خیلی خوب بود و از اینکه شخصیت ها مدام با دیالوگ های صریح و موجزشون همدیگر رو به چالش میکشیدن خیلی لذت بردم و دلم خواست متنش رو بخونم. خیلی از دیالوگهاش رو آدم دوست داره بنویسه رو کاغذ و بارها بخونه.

بازی خانم حجار رو دوست داشتم... خیلی خوب مرز بین نقش کمدی و تراژدی رو رعایت میکردند و کاملا مسلط بودند به نقش...

طنز اپیزود "دون کیشوت و سانچو" بعد از اپیزود اول خیلی خوب به کار نشسته بود.
اینکه هر اپیزود یه جورایی به اپیزود دیگر ربط داشت رو خیلی ... دیدن ادامه ›› دوست داشتم.

تنها نقطه ضعف کار به نظرم طراحی صحنه اش بود که یکم شلوغ بود و میتونست بهتر از این باشه... بعضی از آکسسوارها و خصوصا لباسهای بازیگران رو میتونستند پشت صحنه بذارند که اینجوری بهتر بود.

در کل انقدر از اجرا لذت بردم که وقتی تمام شد و یک سری از تماشاگرهای ردیف های جلو از جاشون بلند شدند ناراحت بودم که تموم شده و دوست داشتم بیشتر ادامه پیدا میکرد چون زیستن در چنین تجربه ای رو دوست داشتم.

زمان عمر آدم را پیر می کند و تاریخ روح آدم را. من اما آن قدر روحم پیر شده است که دیگر رمقی برای ادامه مرگ هم ندارم. نگذار روحت پیر شود ممد ...

یک دیالکتیک فلسفی عالی با بازی های دلچسب. سفری از فرانسیس گویا تا سهراب شهید ثالث. مدت ها بود این چنین غرق لذت از تماشاخانه ای بیرون نیامده بودم. نادر فلاح و میترا حجار چه بازی دلنشینی داشتند با این همه تعدد نقش و چقدر هوشمندانه نشان دادند که تمام این نقش ها یکی هستند. اول ها و دوم ها که تاریخ را شکل داده اند. کشیشی که از مرگ مولف می گوید و سانچویی که از شجاعان احمق. مرگ و جاودانگی ...
کاش تبلیغ روی این کار موثرتر بود. قطعا بسیاری از علاقه مندان از دیدن این اثر محروم مانده اند.