ناراحت یک داستان نیست، یک حالت است. یک حالت که شاید نزدیکترین حالت به خوشحالی ست. داستان نمایش، یک «فضا» ست، انباشته از خوشحالی که آیینه ی رفتار یک مرد است، که «ناراحت» است.
یک نفر ناراحت است و بقیه را وادار به خوشحالی میکند. او هی مدام ناراحت است، آنها مدام هی خوشحال اند. او دوباره هی ناراحت تر میشود، آنها مدام هی خوشحال تر میشوند.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید