اپرای عروسکی›سعدی

من و ما پست و مستیم! شما برترید؟
که هر جا نشینید ، خادمید! . . . ترازو و میزان چه؟ از آن شماست ! ؟
خدا خادمانی ، چو اینان نخواهد . خدا ! دوست میخواهد – پاس بان ، نمیخواهد.
خدایا ؛ جمیل! پس اینان چه میگویند؟ ....اگر خانه دوست ، دل پاک ِ هنر نیست ، کجاست؟
بر خلاف تیرگی های آن به ظاهر خادمان،توی این کوچه مهر ، آران!
مردمانی هستند که میدانند ، خانه دوست کجاست!
دوست اینجاست ، اینجا!
"خانه دوست ، دل پاک شماست"

این روزها ، روزهای خداحافظی از اپرای سعدیست ....
خداحافظی از اثری که برای ... دیدن ادامه ›› مخاطبانی ، عرض ارادتی دوباره به سعدی و کلام او بود و هست.
سلامی که با نوای خوش الحان ِ آران و استاد غریب پور ، سلامتی روح را نوید داد.
آن به ظاهر خادمان ، گوش بسته ، دل تاریک میخواهند،
اما صدایی که این بار ، با آران آمد ، آن را چه میکنند ، صدایی که جان بخشید بر همین عروسکان بی جان.
صدای گروه آران و معلمشان
(با تمام حواشی که یک مجری ، یک نویسنده یک کارگردان یک رهرو آن هم از این سبک در سال برایش درست میشود)
با قدرت از تن عروسکان برخواست که هنر ایرانی زنده است ، حرکت دارد ، فقط باغبان میخواهد.
باغبانی که فقط هرس کردن ، پیشه اش نیست ، او پرورش میدهد که بذر فرهنگ چگونه رشد کند ، نه با سرکوب نه با محدودیت بلکه با اصول باغ ِ هنر ...

نمیدانم ، این روزها تکرار میشوند یا خیر...
اما میدانم که روزهایی در پیش روی داریم با رپرتوار اخیرِگروه آران که تکرار نشدنیست .....
از خود دریغش نکنید.
به امید ِ همواری راه برای رهروان این عرصه ....

.
.
.