نمایش›پات

سعی کردم عوض همه‌ی صندلیهای خالی برای گروه دست بزنم. سالن برای اجرای نسبتا خوبی که دیدم بیش از حد خالی بود. پرده دوم را از همه بیشتر دوست داشتم. بازی هنرپیشه‌ی نقش دانشجو (گمانم آقای علی‌اکبر) نه تنها خوب بلکه درخشان بود. ترکیب رنگهای صحنه و لباسها کاملا از پس انتقال حس مرگ برآمده بودند و هم‌خوانی‌کم‌نظیری داشتند. هرچند می‌توان گفت تنها نقطه قوت صحنه رنگها بودند. نمایش متنی پخته و با پتانسیل بالا داشت. با دید کاملا آشنازدایانه‌ای به "مرگ" تشخص بخشیده بود. هرچند موضوع به طور کلی چندان بکر نبود، بعضی دیالوگها و موقعیتها به کلیشه می‌زدند، و بعضی بازیها بیش از حد اغراق شده بودند. اجرای پرده‌ی آخر که احتمالا برای تزریق "نمایش" به اثر بود بی‌تعارف ضعیف بود. اما همان پرده‌ی دوم به تمام اینها می‌ارزید.
در کل اجرای پرفراز و فرود اما در مجموع خوبی را شاهد بودم و امیدوارم روزهای آتی صندلی‌های خالی کمتری روبه‌روی این گروه پرتلاش و حقیقتا آینده‌دار قرار بگیرد. فکر می‌کنم این گروه شایسته‌ی هزینه‌ی بیشتر، تبلیغات گسترده‌تر و سالن پرتماشاگرتری باشند.
خسته نباشید.