چقدر تلاش کردم که این فیلم رو ببینم و هر بار که صفحه هنر و تجربه از اکران‌های تهران خالی میشد، ناامیدتر که دیگه نمی‌تونم ببینم این فیلمو..آخه یه عزیزی هم علاوه بر علاقه خودم خیلی سفارش کرده بود ببینم :) بالاخر با مشقت، اکران دیروز رو از دست ندادم و این فیلم رو دیدم
پاپ..ابتدای امر فکر می‌کردم شاید اسم فیلم به سبک پاپ برمی‌گردد که دیدم این‌گونه نیست..پوپ! اما اولین مشکلم با فیلم در اینجاست، به نظرم به معنای پوپ هم اسم مناسبی برای فیلم نبود از جنبه منطقیِ نام‌گذاری، وگرنه بسیار اسم قشنگی بود و حتی می‌شود ساعت‌ها برایش نطق کرد و تعابیر فلسفی چید که اشارتی بس خفانت‌بار برای حکومت سیاهان در قالب پوپ زمانه و اینها بوده..این یک قلم را نیستم!
می‌رویم سراغ شروع فیلم و اپیزود مکزیک..اپیزودی تقریبا کم‌اثر برای ابتدای کار که نیاز به جذب مخاطب دارد..چه تدوین سردرگم و سریع و شلاق‌واری..رحم نمی‌کرد، می‌زد وسط صحنه‌ها، چهره‌ها، کلوزآپ‌ها و روایت‌ها..جانی در تنِ اپیزود اول نمی‌گذاشت..اپیزود اول نالان و کشان‌کشان خود را به اپیزود دوم می‌رساند
اپیزود ایتالیا: ترمز تدوینِ بی‌محابا کشیده می‌شود..اما اینرسیِ مخاطب در اپیزود اول چه؟ با سر به جلو پرتاب می‌شود..حالا که حرکتش را کرده
... دیدن ادامه ››
آرام آرام به عقب باز می‌گردد ببیند چه بر مکزیک و ایتالیا گذشته و می‌گذرد..اپیزودی سینوسی، با بالا پایین ریتم و احساس و گره‌گشایی حداقلی..سر و شکل شترگاوپلنگ‌ات در حال شکل‌گیری ست..اگر جانی بر تنت ماند و پای فیلم ماندی و خودت را به اپیزود نهایی رساندی که اجر صبر جزیلت بسی شیرین است..ضربه‌ای کاری در انتظارت است، باور کن! آن‌چنان ضربه‌ای که دو تا اپیزود اول را از بر، روایت کنی
اپیزود انگلیس: چه اپیزود درخشانی..چه تدوین و روایت و کارگردانی و بازیگری تأثیرگذاری..و چه مخاطب ایوب‌صفتی..اکنون فیلم، شکل کلی مورد نظر متن را به خود می‌گیرد و در لذت احساسی فیلم درگیر می‌شوی..شاید دیر باشد ولی هست و همین است که هست
-----------------
داستان، داستان بسیار خوبی بود، اما نخوه نزدیک شدن کارگردان به متن، با مقادیر متوسطی تغییر می‌توانست فوق‌العاده باشد..اگر لقمه فیلم 21 گرم یا ممنتو را برداشتی، باید قدرت بلع‌ات در حد ایناریتو و نولان باشد..در اپیزودهای اول و دوم و موارد تدوینی که شرح دادم، پیام‌هایی هم بیرون می‌زد که شاید مخاطب کم‌حوصله اما با دغدغه را به در خروجی نزدیک می‌کرد..اما ما ماندیم تا آخر و ایوب‌وار از پایان‌بندی و لذت آخر کار بهره‌مند شدیم
باشد که کارگردان جوان، با تلاش بیشتر و دقت وافی، روی حوصله مخاطب ریسک نکند و ارزش‌هایش را بهتر تصویر کند.
در آخر آن عزیز را تشکرگویان در آغوش می‌گیرم بابت سفارش‌اش :)
تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
غلامرضا فرج زاده، توماج پورمراد، حدیث چهره پرداز، مرضیه بردک نیا، لیلا دمان، ابراهیم تمهید، حسین قفلی، عباس باک
