«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
به عنوان یه تماشاگر عادی
خوب من همیشه کارهای حمید نعمت الله رو دوست داشتم
بسیار
و این کار هم مثل بقیه کارهاش چه فیلم برداری خوبی داشت واقعا
ولی متاسفانه بر خلاف سایرین بازی لیلا حاتمی به هیچ وجه نتونست منو تحت تاثیر قرار بده جز دقایق پایانی
هیچ حسی رو من از این کاراکتر با بازی لیلا حاتمی دریافت نکردم
هر چند مرزهای هنرهای دراماتیک دست نخورده باقی ماند، ولی نمی توان بی اعتنا از کنارش گذشت، خاصه بلحاظ بصری.
_______________________________________
پ.ن: فیلمنامه با فاصله زیادی از کارگردانی عقب است
دقیقا محمدرضا جان،
گاهی تاسف خوردم که اینهمه تصویر سازیهای بی نظیر و میزانسنهای سنجیده و بازی کم نظیر با رنگ و نور (مثل سکانس درخشان بازی با تصویر چراغ راهنمایی روی شیشه جیپ، حضور نمادین پرشین کت، مستندسازی بجا از طوفان شدید تهران و...) خرج فیلمنامه ای شده که سرش با تهش بازی می کنه.
سکانسی که اشاره کردین خیلی خوب کارگردانی شده بود....حیف....حیف ..که این روزها تو سینما و تاتر ما نویسنده ها همین که سوژه او ایده ای به ذهنشون میرسه انگار ذوق زده میشن و تصمیم به ساختش میگیرن و دیگه حوصله تمام کردن و پرداخت کامل و ویرایش های متعدد رو کسی نداره....شاید هم ایراد از تکنولوژی و اینترنت و تلگرام باشه که زمان و فرصت ها رو محدود کرده....ا
اگه مرد فیلم رو میگین.....اونقدرها هم اشغال و کثافت نیست(تقصیر داره ولی نه زیاد.....) ....این کاراکتر زن هست که یه بیمار روانی هست....یعنی چند مدل مختلف بیماری روانی حاد رو داره که در انتها به بعضی ها هم اعتراف میکنه ...اما بر فرض هم که مرد واقعا اشغال و زن بی نقص باشه (صرفا فرض) چه گناهی سینمای بیچاره کرده ؟
من هنوز این فیلم رو ندیدم ولی به طور کلی در حالی که سالهاست هالیوود تلاش فراوانی برای اهمیت به خانواده و وفاداری و عشق در فیلم هاش می کنه سینمای ایران پر شده از فیلم هایی که موضوعات اصلیش خیانت و بی بند باری و خشونته .درسته که این ها هم مساعل مهمی در جامعه هستند اما همه چیز جامعه نیستند .
درسته امیرمسعود....اما بنظرم بخش زیادی از تقصیر متوجه بخشی از تماشاگران و بویژه منتقدینی هست که تریبونهای رسمی مثل صداسیما رو دراختیار دارن....اگه فیلم عاشقانه ساخته شه برچسب ترویج ابتدال میخوره....اگه پایان خوش داشته باشه میگن فیلم هندی بود....اگه کمدی باشه که دیگه واویلا ....مستهجن بود .....فلان رو بباد داد ....و....و... اگه اکشن بسازن با انتقامجویان مقایسش میکنن و سطح فنیش رو به سخره میگیرن ....خلاصه جماعت منتقد (بیسواد شبیه م.ف) و تماشاچی سینما ندیده ، انقدر فضا رو تیره میکنن که سینماگر محتفظه کار میشه و یه فیلم اجتماعی تلخ میسازه که کمتر کسی میبنه و جای گیر کمتری هم داره...... تو ایران متاسفانه بخاطر تبلیغات دهه شصت و....و..... خیلی ها فراموش کردن که کار اصلی سینما سرگرم سازی هست ....باید در سینما گاها بشه رویاهات رو ببینی ....
به سختی تا آخر فیلم روی صندلیم نشستم...نشون دادن این همه ضعف یه زن و نامردی یه مرد چرا باید تماشایی باشه؟
ضمن اینکه بازی خانم حاتمی فرای بازی های قبلی شون نبود
همون حس همیشگی رو داشتن