نمایش›رکوئیم برای یک راهبه

جناب موسوی اول اینکه ممنون که بیشتر از نظر محتوایی و برداشت متنی و دیدگاهی نقدرونسبت به نزدیکی اجرای دیده شده با جهانبینی کامو انجام دادید ...البته اگر شما متن و کتاب رو که ترجمه کیاسا ناظران هست بخونید به دو مطلب اساسی اشاره شده رنج و رستگاری که در کامو به شدت روی این دو تاکید داره...و در اجراهم به خوبی این دو مطلب دیده شد البته به نظر من از طراحی صحنه گرفته تا شکل پایان دادن به نمایش...ولی اینکه قتل کودک به یک خیانت زناشویی تقلیل داده شده موافق نیستم چرا که اونچه من دیدم ..دقیقا حرف کامو که چیزی زیادی از دست ندادی در تقابل نانسی و تمپل و تلاش نانسی دیده میشه و اتفاقا با آکسان گذاری شدیدی که در این صحنه با نور موضعی در جایجای تقابل این دو کارکترهست به نوعی انگیزه قتل مستخدم یا بهتر بگم یکی از انگیزهای قتل بچه برای اینکه با کشته شدنش چیز زیادی رو از دست نمیده اشاره شده...اجرایی که من دیدم اتفاقا از این قتل در راستای بینش کامویی در مورد شرم و احساس گناه که توسط جامعه انتقال پیدا میکنه تا مفاهیم دیگری از قبیل حقیقت و عدالت و..استفاده شده ...البته با شما در مورد نحوه بازی بازیگر وکیل موافقم که اغراق در بعضی صحنه ها بدون انکه نیازی باشه انجام شد..یادمون نره که متن برای دهه 40 و 50 میلادی هستش و اتفاقا فصل قهرمان سازی یا به نوعی فردین بازی