نمایش›روزها در راه

هر کدوم از ما یه جایی از زندگیمون اگه یه قدم جابجا برمی‌داشتیم احتمالاً الآن داشتیم زندگی یه نفر دیگه رو زندگی می‌کردیم...

نمایش شریفی رو شاهد بودم با وجود نواقصی که در کار دیدم اون رو دوست داشتم ، خیلی از لحظاتش رو‌در روزگار خودم تجربه کردم از فکر کردن به مرگ تا از دست دادن عزیز ، بازی و‌ تشریحات خانم کلانتر رو پسندیدم اللخصوص وصف حال منزلشون با حیاط پشتیش و آفتابگردان های تابستانشون .. کار متوسط بود و حس میکردم یه چیزی کم داره اما نفهمیدم چی! و امید دارم در آینده نمایش های بهتری‌ ببینم از این دوستان مستعد ، خسته نباشید میگم به تیم اجرایی
صابر ابر نازنین هم صندلی جلویی بنده نشسته بودن و خوشحال شدم از نزدیک دیدمشون
( این نظر شخصی و نامربوط به فراستی های تیوالیست)