قبلا اجرای دیگه ای از این نمایشنامه رو در تئاتر مستقل دیده بودم، این بار چون می دونستم اکثر بازیگران هنرجوهای آکادمی آقای زندگانی هستن انتظار متوسطی داشتم ولی بازیگران بالاتر از انتظارم ظاهر شدن، اون چیزی که بیش از همه مشهود بود انرژی بالایی بود که کل بازیگرا گذاشته بودن و واقعا با تمام وجود روی صحنه بودن، موسیقی کار رو خیلی دوست داشتم، طراحی لباس ها و گریم ها هم خیلی خوب بودن، اگه یه مقدار شوخی های جنسی کمتر بود بهتر میشد چون واقعا این متن خودش کشش بسیاری داره و نیازی نیست با این دست شوخی ها بخواد تماشاچی رو جذب کنه، تعدادی کودک همراه پدر و مادرهاشون به سالن اومده بودن که خب در مورد سکوت در سالن تئاتر توجیه نبودن و مدام حرف می زدن و بقیه با هیس هیس گفتن ساکتشون می کردن و باز روز از نو، پدر و مادر محترم لطفا بچه ها رو در مورد شرایط سالن تئاتر توجیه کنین (البته اگه خودتون توجیه هستین که بعید می دونم!) کلا اینکه چرا کودک تو سالن ها راه میدن خودش سوالیه که بی جواب مونده.
دوست داشتم این نمایشو
به امین زندگانی نمیخورد Metal Head باشه! بیشتر ازش خوشم اومد هم بابت نمایش زیباش هم بابت Metal Head بودنش!
با اینکه میخورد اکثرا کار اولی باشن(سنشون کم بود) اما خیلی خوب و درجه یک بودند همه، پرانرژی و خستگی ناپذیز
دکور، گریم ها، لباس، نور، موسیقی ها، همه درجه یک و چشم نواز
خیلی نمیشه مقایسه کرد، اما این توی ذهنم شکل گرفت، اگر قرار باشه با بانوی محبوب من مقایسش کنم این خیلی دلچسب تر بود برای من.
یه خوبیی که این نمایش داشت اکثرای اینقدر صدای بازیگرا و موسیقی زیاد بود که صحبت دوستان فرهیخنه که کل نمایشو صحبت میکردند شنیده نمیشد
دیشب شب خوبی بود، دو تا نمایش جذاب پشت سر هم دیدم، قبلیارو شست برد
من توقع داستان پیچیده تری رو داشتم . بازیگران جوان و با استعدادی بودن .
در مجموع کلیت نمایش نظر من رو خیلی جلب نکرد