نمایش›اشک‌ها و لبخند‌ها

خشحالم که این تاتر رو دیدم.به همه ی تاتر دوستان دیدن تاترهای موزیکال از جمله این تاتر رو پیشنهاد میکنم به سه دلیل غیر تاتری اول:در زمان موسیقی ها و خاننده های بیشمار و بی ریشه ی پاپ امروز که نه قدرت و صلابت پاپهای جهانی رو دارن ونه نوآوری و نه ریشه ونه مضمون ونه هیچ چیز دیگه و به معنای کامل مبتذل هستن دیدن تاتر موزیکال که از گروههای موسیقی تحصیل کرده و با نت های درست و تونالیته و رنگ و وزن صحیح و علمی و از دل علم موسیقی غربی یا ایرانی و محلی وحتا از موسیقیهای سنتی و عامیانه و فولک بیرون میان بسیار تجربه ی لذت بخشیه و به معنای درست تر کلمه، اینها موسیقی-ئی هستن که برای خودشون ومخاطب ارزش بسیار بیشتری قائلن دوم: نیاز جامعه به سمت رفتن به فیلمها و تاترهای موزیکال: در ایرانی که نوعی خود-سانسوری در زمینه ی موسیقی مارو به موسیقی-انکاری یا پایین اومدن سلیقه رسونده بسیار مهمه که بادیدن این قبیل کارها سلیقه هامون ترمیم بشه متأسفانه اکثر سینما وتاتردوستان با سبک موزیکال آشنا نیستن یا این سبک رو نمیپسندن یا فکر میکنن ارزش هنری بالایی ندارن در حالی که برعکسه و این سبک با روح و جان جهان غربی و شرقی عجین شده اما در پشت مرزهای ایران مونده انگار. سوم: ایران افسرده ی ما به موسیقی و شادی و کمی رویا و کمی فانتزی نیاز داره جالبه که در کشورهای بسیار عقب افتاده و فقیر تنها راه حس خشبختی موسیقی و شادی و پایکوبیه که این در ایران افسرده ی ما حکم کیمیا پیدا کرده و توجه بیشتر ما به این جور موسیقیها و سبکهای تاتری و سینمایی کمی میتونه مارو به این هدف برسونه

نمایش بد موزیک خوب