فیلم›زاپاس

درود. از این دست فیلم ها تو سینمای دنیا زیاد ساخته می شه. فیلم های شاد با آدم های خوب که چالش ها رو حل میکنن و تهش هم هپی اندینگ میشه. ولی واقعا ساخت این فیلم ها سخته و از هر 10 تا یکیش خوب از آب در میاد.
باور پذیر کردن این فضاها برای مخاطب - اینکه تماشاگر بپذیره باید همراه بشه با دنیای این آدم ها - بسیار ظرایف داره. بازی های خیلی حساب شده و کارگردانی وسواس گونه و هوشمندانه میخواد. این فیلم یه جاهاییش در اومده بود اما در کل کارگردان به هدف نرسید. بنظرم تو کانالیزه کردن حس و تمرکز مخاطب ضعف داشت، تو لحظات دراماتیک یا رمانتیک باید تمام تمرکز مخاطب رو کشوند توی اون کانال و اجازه نداد که تماشاگر در عین حال چند تا دلمشغولی دیگه داشته باشه. سپاس

یک فیلم تلویزیونی نه چندان جذاب با بازی های خوب اما شوخی هایی که معلوم نبود چرا تلاش شده بود اروتیک باشن...