امشب بعد مدت ها ی نمایش دلپذیر تو سالن شهرزاد دیدم...
زیبایی گاهی زن است کاری از سهراب حسینی ...بازی ها فوق العاده خوب بود...موسیقی زندش تو تاریکی سالن چشم ها رو میبستم منو با خودش میبرد هر جا دلش می خواست..
این نمایش منو یاد فیلم فرزاد موتمن شب های روشن انداخت.که خیلی دوسش داشتم...❤..
دمت گرم رامبد واسه تهیه یک نمایش دلنشین...
دم هومن برق نورد و بهاره افشاری گرم...
دم هنرمندان نوازنده هم خیلی گرم...❤
مرد: من یه مشکلی دارم!
زن: چه مشکلی؟
مرد: اینکه فکر میکنم اگر به کسی کاری نداشته باشی، کسی هم با تو کاری نداره...
بهترین ویژگی نمایش موسیقی زیبایی بود که نوازندگان اجرا میکردند بخصوص اجرای چنگ و هنگ درام. بعضی از دیالوگ ها سطحی به نظر می رسید و کاراکتر خانوم افشاری کمی خام از آب در اومده بود اما در عوض آقای هومن برق نورد نقش یک مرد انزوا طلب رو خیلی خوب اجرا کرد به خصوص زمانیکه روی صندلی ننوی می نشست و نور قرمز رو صورتش می افتاد خیلی تاثیر گذار بود. پایان بندی نمایش رو هم خیلی دوست داشتم. در کل با یه نمایش دوست داشتنی و کمی طنز روبرو هستیم که حتی به خاطر اجرای نوازنده هایش هم که شده باید یک شانس به آن بدهید