تازه‌ها امتیازداران پرفروش‌ها تیراول 🧩
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
امروز
در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
عمومی وفاداری دانشجویی پلاس
تازه امتیاز پرفروش
الفبا تاریخ آغاز
به آگاهی می‌رسد با توجه به راهپیمایی مناسبتی در تاریخ سه‌شنبه ۵ تیر در محدوده مرکز شهر ، لطفا حتما در زمانبندی حضور خود برای تماشای برنامه‌ها، تمهیدات لازم را درنظر بگیرید. لازم به ذکرست بلیت پس از آغاز برنامه اعتبار و ورود ندارد و بلیت در اختیار سالن است.
تیوال نمایش بی تابستان
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 13:35:57
امکان خرید پایان یافته
 تئاتر ‌مستقل ‌تهران
۱۵ بهمن تا ۰۶ اسفند ۱۳۹۷
۱۸:۳۰ و ۲۱:۰۰  |  ۱ ساعت و ۱۰ دقیقه
بها: ۴۵,۰۰۰ تومان
:  امیررضا ‌کوهستانی
  لیلی ‌رشیدی، سعید ‌چنگیزیان، مونا ‌احمدی
  محمدرضا ‌حسین ‌زاده   شهریار حاتمی   شیما ‌میرحمیدی   Xavier Lauwers   آنکیدودارش   داود ‌صدری، علی شیرخدایی   محمد ‌خاکساری، رضا ‌مصطفی ‌پور   بهارک خاوری   جواد ‌باقری   روح ‌الله ‌زندی ‌فرد
یک ناظم، یک نقاش، یک مادر، یک کودک، یک مدرسه. نه ماه، سه فصل، بی‌تابستان.

اجرا شده در:
- بخش اصلی هفتاد و دومین دوره ی فستیوال آوینیون، فرانسه
- فستیوال دلاکولین تورینو، ایتالیا
- فستیوال هنر بروکسل، بلژیک

» اجرای پیشین این نمایش

شبکه‌های اجتماعی تئاتر مستقل تهران: اینستاگرام
سبک
درام
شهر
تهران

اخبار

›› «بی تابستان» تمدید نخواهد شد

مکان

ضلع شرقی چهارراه ولیعصر (تئاترشهر)، خیابان رازی، نبش کوچه زندوکیل، پلاک ۵۰ (خیابان حافظ، خیابان نوفل‌لوشاتو، خیابان رازی، نبش کوچه زندوکیل، پلاک ۵۰)
تلفن:  ۶۶۹۷۹۷۴۱

نقشه بزرگتر و مسیریابی
برجسته همه
گفت‌وگو نقد کاربران نقد کارشناسان دیالوگ‌های ماندگار
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خریدار
م ح خ (khosravim)
صحنۀ نمایش، حیاط دبستانی را تداعی می‌کند که در کار نقاشی‌شدن است و مهم ترین شیء آن، یک چرخ و فلکِ مخصوص بازی کودکان است. زمان نمایش، حدوداً یک ... دیدن ادامه ›› سالِ تحصیلی را شامل می‌شود. در این یک سال، ما مجموعه‌ای از رابطه‌ها را در این حیاط تماشا می‌کنیم، از جمله رابطۀ همسران، معلم و شاگردان، مادر و فرزند. در این بار تماشای نمایش، پس از اجرای چند ماهِ پیش، برایم چنین می‌نمود که مسئلۀ اصلی نمایش این حس گنگ تمنا و شوری است که یکسره سرکوب می‌شود و در فیگورِ «کودکی» تجسم می‌یابد. به صحنه آوردن این مسئله، نشان از مسئولیتی بزرگ و هنرمندانه دارد. و شاید امروزی‌ترین مسئلۀ ما همین امر آموزش و البته کودکی باشد.. به هر حال، بی‌تابیِ غریبی که در عنوان کار هست، نشان از یک جور گم‌شدگی و از دست دادنِ کودکی‌ای است که غم‌انگیز است، و تلخی تماشای این اثر هم شاید از اینجا می‌آید که در کار یادآوری چنین مسئله‌ای به ماست. می‌دانم که نمایش را با بازی‌های درخشانش در یاد خواهم داشت.
۰۶ اسفند ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خریدار
حلقه تئاتر تهران (tehrantheatercircle)
نمایش فکر شده و ساده
مونا احمدی در نقش مادر نگران فرزند خود، از ابتدای نمایش، سعی داشت با آرامش کامل نظر خود را به ناظمی که گوشش از حرف ها و ... دیدن ادامه ›› چک و چانه های مادران و پدران دانش آموزانش پر بود، بگوید و او را قانع کند که درست می گوید.
بیشترین موردی که در طول نمایش به نظرم می آمد، پاسخ های مادر دانش آموز به معلم نقاشی و ناظم بود. جواب هایی که او در برابر سوالاتشان می داد و سوال هایی که از آن ها پرسیده می شد فقط از یک مادر نگران بر می آید.
در بعضی از قسمت های نمایش فکر می کردم که اینجا چه جوابی دارد که بدهد، هنوز قانع نشده؟ اما او پاسخ می داد و من شگفت زده از پاسخ او می شدم که قدرت نماشنامه و دیالوگ نویسی را نشان می داد.
قبل از نمایش، دو سه تا نظر آخر در مورد نمایش را خواندم. یکی نوشته بود مکث بین دیالوگ ها زیاد بود. به این موضوع دقت کردم. البته مسئله ای نبود که بتوان از آن چشم پوشی کرد و نادیده اش گرفت. اما به نظرم کاملاً هم لازم بود. دیالوگ های نمایش، همه خیلی حساب شده نوشته شده بودند و اگر قرار بود با ریتم تندی از روی آنها عبور کرد، درون مایه آن به خوبی به نمایش گذاشته نمی شد.
شاید این نمایش، برای افرادی که با کودکان سن دبستانی یا بیشتر سروکار دارند، معلمین و کادر مدرسه بیشتر ملموس باشد. دغدغه اصلی قضاوت کردن یا نکردن در مورد اتفاقی است که ظاهرا رخ داده اما شواهد کافی برای اثبات آن وجود ندارد و مدام تماشاگر را درگیر داده های جدید و تصمیم گیری در مورد اتفاق می کند.
همواره برای انتخاب یک نمایشی که از دیدن آن لذت ببریم، اگر اهل دیدن هر نمایشی شد نباشیم، دانستن محوریت کلی، می تواند در انتخاب نمایش کمکمان کند و راهنمایی کند که آیا ما از مخاطبان این نمایش هستیم یا خیر و بتوانیم نمایش منطبق بر سلیقه مان را پیدا کرده و به تماشای جادوی تئاتر بنشینیم.
نقش ناظم با بازی لیلی رشیدی، نقش همان ناظمی بود که هم از حقوق دانش آموزان دفاع می کند و هم در موارد لازم، تعادل را از بین نبرده و پشت سر کادر مدرسه خود در می آید.
هر سه نقش به خوبی بازی شده بود و در کل می شود گفت نمایش خوبی بود. اما نمایش فوق العاده ای شاید نبوده باشد که خوب به هر نمایشی هم نمی توان گفت فوق العاده.
وجود در عنصر نظم و انضباط و قانون مداری (ناظم) و خلاقیت و شور و شوق نوآوری (معلم نقاشی) در کنار هم جالب می نمود. سعید چنگیزیان در نقش معلم نقاشی، برای گذراندن زندگی، در مدرسه کار هم می کرد، به دانش آموزانش علاقه داشت و با عشق به آنها نقاشی کردن می آموخت. وقتی هم که کلاس نداشت، مدرسه را بازسازی می کرد که شاید مهم ترین بخش آن، رنگ کردن دیوار ها و کشیدن نقاشی های تازه روی شعارهای قدیمی بود.
روانشناسی کودکان همواره بحث مهمی است چون در پایه ای ترین و مهم ترین سن ها اهمیت دارد که در صورتی که آشنایی با آن نداشته باشیم، ممکن است گاهی کوتاهی خیلی جزیی، اثرات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد. استفاده از راهنمایی های روانشناس کودک می تواند در بسیاری از موارد کمک حال والدین این کودکان باشد. باشد که کودکانمان در بستر بهداشت روانی مناسبی پرورش یافته و تجربیاتی که در زندگی کسب می کنند به درستی و با وضوح توسط والدین و سرپرستان آن ها درک شده و پاسخ داده شود.
@tehran.theater.circle
۲۵ بهمن ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
آرش وحیدنیا (arashv)
بازیا خوب بود ولی داستان کشش نداشت
یکی از دلیلاش می تونه این باشه که قبلا فیلم بسیار قویتری در مورد این موضوع دیدم به نام the hunt
وقتیکه آدم بزرگا به دنیای فانتزی کودکان کشیده می شن و یا این دنیای فانتزی از طرف آدم بزرگا جدی گرفته میشه
۲۱ بهمن ۱۳۹۷
پیوند این نوشته
پیمان علیزاده، حمیدرضا مرادی و محمد مهدی این را خواندند
حدیث سیدی و الهه مبینی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید