خب درباره ی این نمایش اینکه من قبل از به صحنه رفتنش نوشته بودم "خدا کنه ارزش 40 تومن رو داشته باشه" و حالا با ضرص قاطع می تونم بگم ارزش 4 هزار تومن هم نداشت !
بس !
5 بهمن ماه....تماشاخانه ایرانشهر....سانس20.45....تئاتر دیابولیک رومئو و ژولیت....باز هم بی نظمی ، بی قانونی ، بی احترامی به مخاطب.....
8 صبح سایت باز میشه برای پیش فروش بلیط های جشنواره....از چند دقیقه قبل میری تیوال....بعد با صندلی های غیر قابل خرید مواجه میشی...هر سالن فقط 2 ردیف انتهایی برات در نظر گرفته شده....بلیط میخری و برات جالبه روزی که میری چه کسای دیگه ای رو اونجا میبینی(اون همه صندلی غیر قابل خرید)روز اجرا میری و بدون اینکه تلاش کنی کسی رو هل بدی یا عجله کنی یا به ازدحام جمعیت کاری داشته باشی با صف جمعیت می ری داخل ....چون بلیط دستته....چون شماره صندلی انتخاب کردی....چون جای هر شخصی معلومه.....چون اولین بارت نیست که میری تئاتر و میدونی اینکه هر کس رو به سمت جای خودش راهنمایی کنن اصلا وقتی نمیبره....ولی.... میری داخل و کسی که مثلا مسئولیت نظم رو به عهده داره میگه:هر کی هر جا خواست بشینه...هر کی هر جا خواست بشینه...و تو مبهوت با ردیف های پره پره پر مواجه میشی.....حالا تو ودونفری که مهمونت هستن.....نتیجه اینکه رو سکویی که دو نفر به زحمت جا میشن ...سه نفر سه نفر میشینین...یعنی با بلیط صندلی ،خارج ظرفیت، رو سکو ،بدون تشکچه....این است جشنواره ما و جایی که باید یکی از فرهنگی ترین مکان های ممکن بشه....بعد آقای پسیانی می ایستن و درباره موبایل و فرهنگ خاموش بودنش برای مخاطب میگن...درد و دلم طولانی شد اما جالب ترین قسمت ماجرا میدونین کجاست؟؟؟وقتی که خانمی که دقیقا جای تو و رو صندلیت نشسته میگه شما چرا اینجا نشستین؟ جلو دید ما رو گرفتین....
به جرات میتونم بگم یکی از بهترین تاترایی بود که دیدم.بازی ها بی نظیر، متن بی نظیر، موسیقی بی نظیر، کارگردانی بی نظیر، همه چیز بی نظیر.