دیشب با گروهی از دوستانم به تماشای دو در ۶۰ رفتیم.
دو در ۶۰ مونولوگی از زبان یک پسر روشن دل است که خیلی جاها مخاطب را به شدت درگیر ( از نظر
... دیدن ادامه ››
احساسی ) می کند و قصه زندگی اش و این که چرا حالا این جاست را می گوید. بازی بازیگر تا حد زیادی درآمده بود ( هرچند اولین شب اجرا بود و طبعا جای پیشرفت داشت) استفاده از نور و موسیقی در ادمت داستان بود و به پررنگ شدن درام ماجرا کم می کرد. این اجرا در حوزه سلامت حائز اهمیت است و جای تقدیر دارد که یک گروه ، دغدغه این بخش را دارند. من دوستان روشندل زیادی دارم، که حس های بسیار قوی و خوبی دارند. این نمایش تا حد زیادی سعی کرده بود نزدیک به واقعیت باشد،
گریم و لباس هم خیلی طبیعی و مینیمال و ساده بود. برای من که داستان نویسم و همیشه دنبال قصه های ناب برای شنیدن، جذابیت زیادی داشت، چه بازیگر خوش صدایی هم هست مسعود محمدی و تحریر های آواز سنتی را تا حد زیادی اجرا می کرد. کارگردان و نویسنده کار خانم هستند و باعث افتخار من بود دیدن جوان هایی به این ذوق و شوق و هیجان ، که جای پیشرفت خیلی زیادی دارند. خوشحالیم که شب اول کارشان را دیدیم و گپ زدیم با گروه و دلگرمی برای ما و آنها شد. شخصا از این که دنیای این پسر را درک کردم ( تا حد امکان ) و پرده هایی جدید از زندگی یک روشن دل برایم ملموس شد، این نمایش را دوستش داشتم .