نمایش›قایقانع

هدف چیز خوبیه.. گاهی چند هدفی هم چیز خوبیه.. حتی گاهی بی هدفی هم جذابه اما اینکه این نمایش به کدوم سمت میره سخته انتخاب کردنش.. جامعه ما مشکل زیاد داره البته که نویسنده هم در این جامعه زندگی میکنه و باهاشون احتمالا برخورد میکنه و بعد تصمیم میگیره بنویسه دربارشون اما بعضی وقتی بعضی مشکلات براش مهم تر میاد و احتمالا وقتی میخواد بنویسه درگیر که درباره کدومشون بنویسه بعد انقدر درگیر میشه و نمیتونه روی موضوع اصلی زوم کنه که متن کاملا شلخته و پر از اتفاقات در هم و بی ربط میشه و میشه این نمایش..
اما نمایش قبلی این نویسنده رو هم دیدم و به نظرم میاد به زاویه دید نویسنده تا حدودی اشنایی پیدا کردم و فک میکنم نویسنده زیادی در گذشته سیر میکنه و بهتر با واقعیت های امروز بیشتر متنش رو وفق بده. کنهگی اتفاقات در متنش موج میزنه اونم به شکلی که نمیتونی حتی همزاد پنداری کوچیکی باهاش داشته باشی.. !!!
با یه دختری در نمایش مواجهیم که به سبک سال های نه چندان دور با پسری اشنا میشه و بعد وابستگی و عاشقی و.. راستش میخواستم داستان بگم ولی حسش نیس همین چیزا که احتمالا میتونین تصور کنین و شاید تو فیلما بهش برخوردین فرض کنین خودتون..!!:دی داستان خودکشی و یهویی امدن نامه که از اون خلاقیت هایی که من میگم بعضی نویسنده ها یه جاهایی انقدر ساده اتفاقاتی رو رقم میزنن که واقعا حس بدی بهت دست میده..!!
اما این وسط یه دختر دیگه و عشق از دست رفته اش در حوادث 88 و وجود کاملا بی خود و بی ربطش در نمایش که اصلا وجودش یا عدم وجودش کمکی به داستان نمی کنه... و فقط شاید میخواد مخاطب الکی به نمایش علاقه مند کنه چرا که داره به اتفاقات 88 و شاید از دست رفتن عشق نو دو نفر میپردازه..!!! ... دیدن ادامه ››
طراحی صحنه اما ساده اس.. ولی تا اخرش نمیفمی این دختر که هنوز منتظر عشقشه کجاست که داره اینطوری داستان برات روایت میکنه..
وجود خود جناب نویسنده در نمایش هم به نظر میاد از اون جهت که میخواسته در نمایش باشه ولو یه صحنه کوتاه و اگرنه بود و نبودش باز کمکی به نمایش نمیکنه..
نکته خوب نمایش هم چند دیالوگ خوب و بازی خوب خانم الوسی بود

https://www.instagram.com/teatrbazzar/