نمایش›قایقانع

مگه میشه « بال» داشت و مجرم بود....
پرند جان دقیقا دیالوگ انتخابی منم همین بود ..
منم فکر می کنم تو نوشته های محمدرضا جان یک غمی وجود داره که اونو خیلی دوست دارم نه اینکه غمگینه به خاطر اینکه پر از درده ....درد ناشی از فهم و توجه و حساسیت هاشه به محیط....به چیزهایی که میبینه و نمی تونه بی تفاوت از کنارش بگذره......
امید که شاهد موفقیت های بیشتر این گروه خوب باشیم.

پرند؟!

ایشش! بی نظیر بود نوشته ات. چه بیان گرمی دارین :)

مرسی از خودت که همیشه این قدر محبت داری. خانم خیابانی هم که مثل همیشه نوشته شون فوق العاده خواندنیه

شاهین!!!

شما عاااااااااالی هستین آقا! :))