نام کامل: گلوله رو گذاشت توی اسلحه، نوک اسلحه رو گذاشت رو شقیقه دستشو گذاشت رو ماشه, ماشه رو نکشید
برداشت آزاد از آخر خط نوشته پیتر تورینی
دوشنبه ها تخفیف دانشجویی حضوری
یادداشت کارگردان
مرگ چالش انگیز ترین معقوله ای است که انسان از بدو حضورش با آن در گیر است.حال اینکه چگونه به سراغ مرگ برویم و یا مرگ چطور به سراغمان بیاید بسیار مهم است.
دربخشی از نمایش یکی از اجرا کنند گان می گوید (هر کسی یه وقتی می میره اما اینکه چطوری بمیری خیلی مهمه/مهمه)
این نمایش که جریان خودکشی 4 نفر را به تصویر می کشد انسان را در برابر خودش قرار می دهد و دستش را روی گلوی مخاطب خود فشار می دهد و به او تلنگری می زند برای تمام لحظاتی که سپری می کند(تا حالا شده خیانت کنید)این نمایش داستان خطی به معنای کلاسیک ندارد و اجرا بر فضا سازی های افکتیو و تک دیالوگ های تکرار شونده استوار است و کلمات ،وسایل صحنه و خود تماشاگران درام نمایش را شکل می دهند.(من اینجا تا هزار می شمارم و همه چیزو تموم می کنم)شکل اجرا 4 سویه طراحی شده و تماشاگر در طول 40 دقیقه اجرا به شکلی آیینی با فرمتی مدرن شده در کل اجرا نمایش را همراهی می کند دست به عمل می زند و حتی در خوردن هم با ما شریک می شود...(لذت ،چه لذتی داره خوردن یه کاسه فالوده شیرازی توی هوای گرم با هیچی عوضش نمی کنم)