نمایش›حلاج گفت: امروز بینی و فردا بینی و پس آن فردا

نور بود اما همه چیز از سایه آغاز شد!
....
کاش بودی تا خود محاکمه ات می کردم،تمام این سالها کجا بودی که من با مشتی پارچه خندیدم،رقصیدم،خوابیدم...
تمام شبهایی که با رویای زندگی در وهم مردنم بودم،پای درس کدام استاد مشق عشق می کردی؟
وقتی در آینه ها تکثیر میشدم،وحدت کدام وجود را اثبات می کردی؟
وقتیکه خودم را برایت می آراستم،مجاور کدام حرم بودی که محروم بمانم از آغوشت؟
وقتی در تنهاییم با سایه ام،با سایه ات میخفتم،با کدام صفت خدا عشقبازی می کردی؟

چقدر حرف دارد این چند جمله و چه حرفهایی داشت این نمایش قابل تامل و زیبا ،خوشحالم که بالاخره موفق به دیدنش شدم
درود فراوان بر شما ،نیما دهقان،زهره بهروزی نیا و مهرنوش شریعتی