یادداشتی درباره نمایش هیوشیما / مصطفی فراهانی
سازندگی ستون هفتگی تئاتر سهشنبه 8 شهریور 1401
«غلبه هراس و میرایی»
اجرا قابل تعمق دیگری در سالن مولوی به معرض نمایش رسید که نامش، تلفط مخففی از هیروشیما، شهر ژاپنی است که مورد حمله اتمی آمریکا در جنگ جهانی دوم قرار گرفت و هزاران انسان غیرنظامی را به کام مرگ کشید.
هیوشیما، در اتاقکی میگذرد که نگهبان قبرستانی در آن سکونت دارد. در شب چله زمستانی که بوران و بارش برف بیش ازحد بوده و تمام مناطق اطراف را مدفون کرده است، سربازی از پادگان فرار کرده و به اتاق نگهبان قبرستان پناه آورده است. آنچه پس از این روی میدهد، فضای وحشت و سبملیکیست که به وضعیتی غیر طبیعی ختم
... دیدن ادامه ››
می شود.
هیوشما، درباره برهوتی احاطه شده از مردگان میگوید که زندگان میان آنان غریبه هایی اند که زبان یکدیگر را نمیفهمند. هر کدام از آنها گویی نیمه مرده است و رنگ و بویی از زندگی، طراوت و جنب و جوش ندارد. دست آخر هم این جنازهها و مردگان هستند که بر سر آنان آوار شده و حیات را میبلعند.
هیوشیما، در پس یک ماجرا به ظاهرمعمولی که درباره برخورد آدمها در یک موقعیت خاص است، درباره وضعیت اجتماعی فریزشدهایست که حیات در آن شباهت به زنده بودن ندارد. مرگ و میرایی تا پشت در سرپناه آمده و حتی گریبان افراد درون آن را نیز میگیرد. هیروشیما شرح شهادت فاجعه انسانی است. انفجاری که انبوهی از بدنها، جنازه ها و خاکسترها از زمین و آسمان میبارید.دنیای که پس از آن دیگر شباهتی به دنیای بشریت و انسانیت ندارد. یعنی همان چیزی که «هیوشیما» دربارهاش حرف دارد.
فراهانی کاراکترهایش را در موقعیتی قرار داده که از یک نزول انسانی و فاجعهای میگویند که زندگی با مرگ فرقی ندارد. دختری که با چکشی بر سر مزار مادر آمده تا دندانهای طلای او را بردارد. نگهبان مرغداری همسایه، با شهوت و روان نامتعادل خود، به قصد تصاحب و سوءاستفاده، مانند عنصری مهاجم، میآید و میرود. سربازی که از محل خدمت فرار کرده، مدام از وضعیت بیرون، احساس هراس و وحشت دارد. او نمونهی تاثیر "عدم امنیت" و مواجهه مدام با مرگ است. و عاقبت این وحشت بیرونی، جان او را میگیرد.
«هیوشیما» قطع آخرین پیوندهای انسانی را به نمایش میگذارد که منعکس از جامعهای تسلیم، سرکوبشده، وحشتزده با انباشت غرایز انسانی است. اتاقک نگهبان تنها جای نیمه امن و گرم و جاری زندگی است و آن بیرون، قبرستانی از ازدحام مردگان و وحشتی که ویرانگر است.
اجرا با دکور و طراحی و اکسسوارهای مناسب، قوی و شبیهسازی کاملیست. بهویژه صحنه پایانی که بخوبی از کار درآمده. بازیگری و کارگردانی حرفهایست که هیوشیما را قابل اعتنا کرده است.
نیلوفرثانی