نمایش›کسوف

چک چک باران بهار شیرین است،
در یاد دارم تو را.
شد بیدار در دل غم دیرینم،
از ناز لاله زار.
بیدلم، بیدلم، خنجر زدند بر سینه ام،
جدا کردند ما را.
میهنم، میهنم، تقدیرم آه همین است،
چرا، چرا، ای چرا؟

ببینید این خورشیدِ گرفته، کسوف را :
http://www.aparat.com/v/kL02d

دیگه کسی نمونده!
یکی رفت اونور، غریبه شد و اسلحه گرفت رو به خودی.
یکی خودی موند و همینجا واستاد و اسلحه گرفت دستش، تا بره به جنگ اون خودی که غریبه شده بود و حالا اسلحه گرفته بود رو به خودی.
یکی که نه دوست داشت این باشه نه اون و خسته شده بود از هرچی غریبه و خودی، فراری شد و از مرز گذشت بی خودی.
اونایی هم اگه تو این دعواها و کشت و کشتارها زنده مونده باشن، گم و گور و پی بدبختی های خودشون.