نمایش›لانچر ۵

دوست داشتم پنج تا ستاره بدم ولی چهار تا میدم.
این چهار ستاره نه بخاطر خوبی بازیها و صدا و بیان بازیگراشه، که خیلی خوب بود.
نه بخاطر داشتن داستان کاملا بومی و ایرانی اسطقس داریه که البته داشت.
نه حتی بخاطر هماهنگی فوق العاده چهره و بدن تک تک بازیگرا با نقششونه که واقعا اینطور بود.
بل بخاطر اون دوساعت و اندیه که منو نشوند رو صندلی بدون اینکه اصلا متوجه گذر زمان بشم. اونقدر که دلم نمیومد تموم شه. و چقدر بعد از تموم شدنش خوشحال بودم از دیدن یه نمایش خوب، بلاخره بعد از مدتها.
اما اون یه ستاره که کم دادم فقط بخاطر دود و سیگارشه. چه خوب میشه جایگزین بهتری برای نشون دادن سکوتهای تامل برانگیز پیدا کنیم، یا حداقل سیگارامون درک کنن که در محیط بسته دود نداشته باشن. #تئاتر_بی_دود