لورم ایپسوم یا طرحنما به متنی آزمایشی و بیمعنی در صنعت چاپ، صفحهآرایی و طراحی گرافیک گفته میشود. طراح گرافیک از این متن به عنوان عنصری از ترکیب بندی برای پر کردن صفحه و ارایه اولیه شکل ظاهری است.
پاراگرافهای جدا جدا و نامرتبط (اما جذاب) به هم بهمراه موسیقی بلند و نامرتبط تر و میکروفونی کوتاهتر از محل قرارگیری معمول که صدای اجراگر رو نامفهوم و من تماشاگر رو عصبی می کرد و رقص واره های بی ارتباط به کلیت نمایش بهمراه اجرای بی نقص علی باقری ، مفهوم لورم ایپسوم (در تیاتر) را به زیبایی القا می کرد.
تجربه ی نویی بود و به قول استاد:
نو نفس باشید.
مهمل کسل کننده ای بود. ای کاش دست کم واقعا بداهه بود. تصور نمیکنم هیچ بداهه ای بتواند تا این حد کسل کننده و پرت باشد. ازقضا گویی طراحی دقیقی پشت همه چیز بود که قصد داشت همه ی عناصر را به شکلی «دم دستی» رها کند. وِل بودن به معنای واقعی.
مسئله حتی این نیست که نمایش از قصد در پی این بوده که چنین احساساتی را القا کند، مسئله این است که در انتقال هرچیزی الکن بود و خام دستی در آن موج می زد.
نمایش!
کارگردان!
اجراگران!
دستیار کارگردان!
مشاور کارگردان!
تئاتر مستقل تهران!!
هر چه گشتم نتونستم کلمه ای برای این (به گفته شما نمایش) پیدا کنم. بیشتر شبیه یه دورهمی چند تا دوست بود تا نمایش.
لطفا اسم نمایش رو خراب نکنید.
به شخصه خیلی نگران آینده سالن تئاتر مستقل تهران هستم.