نمایش›منو نمی بره

رضای بزرگوار واقعا زهرا صبری از کارگردانان بسیار خوب تاتر امروز ما است. امید که خیلی بیشتر ازش کار ببینیم.
ارادتمند

قطعا کارهای آتی خانم صبری رو دنبال خواهم کرد . ابرشیر عزیز امیدوارم کم کار نباشند

سلام این متن و کلماتی مثل" سایه قوزدار" و " فضایی جادویی و رویاگونه " ذهنه منو یاد داستان بوف کور میبره :
در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته می‌خورد و می‌تراشد.
آیا روزی به اسرار این اتفاقات ماوراء طبیعی، این انعکاس سایهٔ روح که در حالت اغماء و برزخ بین خواب و بیداری جلوه می‌کند کسی پی خواهد برد؟
برای من هیچ اهمیتی ندارد که دیگران باور بکنند یا نکنند. فقط می‌ترسم که فردا بمیرم و هنوز خودم را نشناخته باشم
چه ورطهٔ هولناکی میان من و دیگران وجود دارد - تا ممکن است باید خاموش شد
اگر حالا تصمیم گرفتم که بنویسم، فقط برای اینست که خودم ... دیدن ادامه ›› را به سایه‌ام معرفی کنم - سایه‌ای که روی دیوار خمیده
ببینم شاید بتوانیم یکدیگر را بهتر بشناسیم. چون از زمانی که همهٔ روابط خودم را با دیگران بریده‌ام می‌خواهم خودم را بهتر بشناسم.
آیا این مردمی که شبیه من هستند، یک مشت سایه نیستند که فقط برای مسخره کردن و گول زدن من به وجود آمده‌اند؟ آیا آنچه که حس می‌کنم، می‌بینم و می‌سنجم سرتاسر موهوم نیست که با حقیقت خیلی فرق دارد؟
باید همهٔ اینها را بنویسم تا ببینم که بخودم مشتبه نشده باشد
فقط با سایه خودم خوب می‌توانم حرف بزنم، اوست که مرا وادار بحرف زدن می‌کند
هر کس دیروز مرا دیده، جوان شکسته و ناخوشیدیده است ولی امروز پیرمرد قوزی می‌بیند که موهای سفید، چشمهای واسوخته و لب شکری دارد
من از بس چیزهای متناقض دیده و حرفهای جور بجور شنیده‌ام حالا هیچ چیز باور نمی‌کنم
میان چهاردیواری که اتاق مرا تشکیل می‌دهد و حصاری که دور زندگی و افکار من کشیده، زندگی من مثل شمع خرده خرده آب می‌شود، نه، اشتباه می‌کنم - مثل یک کنده هیزم تر است که گوشه دیگدان افتاده و بآتش هیزمهای دیگر برشته و زغال شده، ولی نه سوخته است و نه تر و تازه مانده، فقط از دود و دم دیگران خفه شده.

عالیییی

نیک اندیش گرانقدر
سپاس از حضور شما