نمایش›مختلف الاضلاع

زمان عمر آدم را پیر می کند و تاریخ روح آدم را. من اما آن قدر روحم پیر شده است که دیگر رمقی برای ادامه مرگ هم ندارم. نگذار روحت پیر شود ممد ...

یک دیالکتیک فلسفی عالی با بازی های دلچسب. سفری از فرانسیس گویا تا سهراب شهید ثالث. مدت ها بود این چنین غرق لذت از تماشاخانه ای بیرون نیامده بودم. نادر فلاح و میترا حجار چه بازی دلنشینی داشتند با این همه تعدد نقش و چقدر هوشمندانه نشان دادند که تمام این نقش ها یکی هستند. اول ها و دوم ها که تاریخ را شکل داده اند. کشیشی که از مرگ مولف می گوید و سانچویی که از شجاعان احمق. مرگ و جاودانگی ...
کاش تبلیغ روی این کار موثرتر بود. قطعا بسیاری از علاقه مندان از دیدن این اثر محروم مانده اند.

قراره ساعت ۹ اجرا شروع بشه.
ساعت ۹:۰۵ تازه تماشاگران نمایش قبلی از سالن میان بیرون.

زبان قاصر است.



پس از اجرا اضافه شد:
ممنون از عذرخواهی و توضیح عوامل بابت تاخیر. گرچه که دردی دوا نمیکنه.
و در مورد خود اثر،
ایده ی متن رو خیلی دوست داشتم. و بقیه ی چیزها از دکور تا بازی ها و خود متن، صرفا برام قابل قبول بود.
با آرزوی موفقیت.