نمایشنامه‌خوانی›مصاحبه

خیلی دودل بودم که بنویسم یا ننویسم. بنابراین بیشتر سعی میکنم عادلانه نظرمو بدم.
اولا که شب اول نمایش رودیدم و فهمیدم که چقدر همه چیز متفاوته. متن نمایش رو دوست داشتم. بازی بخش آقایان رو بیشتر دوست داشتم و علی الخصوص امین میری. نمایشهایی که با یک داد یا جیغ صحنه تاریک میشن و نمایش تموم میشه منو یاد تاتر قدیمیا می اندازه مثل تاتر تو مدرسه. این تاتر یجورایی انگار تجربه کارگردانی بود که خواسته با متن خوب و بازیگران خوب یک حرکت موفق تولید کنه. البته چون شب اول رو دیدم نمیخوام قضاوت کنم که کارگارگردان خوب بود یا نه ولی اونشب به نظرم یکم جفت و جور نبود.

نکته طبق معمول آزار دهنده این بود که تاتر 20 دقیقه دیر شروع شد. اون آقایی که تذکر میدن موبایلهاتون رو خاموش کنید اومدن تذکر دادن ولی دریغ از یک غذر خواهی کوچک.
آخر نمایش هم خانم کارگردان از همه عوامل تشکر کردند ولی دریغ از یک ببخشید برای دیر شروع شدن تاتر.
من یادمه خیلی قدیمها تو تاتر شهر اگه تاتری 5 دقیقه دیر شروع میشد اسطوره های فرهنگی کشور اول معذرت میخواستن چون این یکی از اصول تاتر بود مثکه الان این اصل مث خیلی چیزای دیگه مهم نیست.